ستودن بيش از آنچه كه سزاوار است نوعى چاپلوسى ، و كمتر از آن ، درماندگى يا حسادت است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  به عبدالله ابن زمعه ( خطبه شماره 223 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

223.و من كلام له  (علیه السلام):كلم به عبد الله بن زمعة و هو من شيعته،

(1)و ذلك أنه قدم عليه في خلافته يطلب منه مالافقال (علیه السلام):

(2)إِنَّ هَذَا الْمَالَ لَيْسَ لِي وَ لَا لَكَ وَ إِنَّمَا هُوَ فَيْ‏ءٌ لِلْمُسْلِمِينَ وَ جَلْبُ أَسْيَافِهِمْ

(3)فَإِنْ شَرِكْتَهُمْ فِي حَرْبِهِمْ كَانَ لَكَ مِثْلُ حَظِّهِمْ

(4)وَ إِلَّا فَجَنَاةُ أَيْدِيهِمْ لَا تَكُونُ لِغَيْرِ أَفْوَاهِهِمْ‏.


متن فارسی

از سخنان آن حضرت که به عبدالله ابن زمعه که از شیعیان امام بود فرموده است.

(1)جریانش این­طور بود که او در زمان خلافت و حکومت امام بخدمت رسید و از او مالی طلبید پس امام فرمود:

(2)این مال نه از آن من است و نه از آن تو، بلکه آن غنیمت مسلمانان، و اندوخته و جمع شده شمشیرهای ایشانست.

(3)پس اگر با آنها در جنگ شرکت نموده­ای تو را نیز مانند نصیب و سهم ایشان خواهد بود.

(4)و اگر نه پس چیده شده دستهای انها برای غیر از دهنهای آنها نخواهد بود(ّبه دیگران نمیرسد).

قبلی بعدی