متن عربی
141 .و من كلام له (علیه السلام):في النهي عن سماع الغيبة و في الفرق بين الحق و الباطل
(1)أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ عَرَفَ مِنْ أَخِيهِ وَثِيقَةَ دِينٍ وَ سَدَادَ طَرِيقٍ فَلَا يَسْمَعَنَّ فِيهِ أَقَاوِيلَ الرِّجَالِ
(2)أَمَا إِنَّهُ قَدْ يَرْمِي الرَّامِي وَ تُخْطِئُ السِّهَامُ وَ يُحِيلُ الْكَلَامُ
(3)وَ بَاطِلُ ذَلِكَ يَبُورُ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ وَ شَهِيدٌ
(4)أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ بَيْنَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ إِلَّا أَرْبَعُ أَصَابِعَ
(5)فسئل (علیه السلام)عن معنى قوله هذا فجمع أصابعه و وضعها بين أذنه و عينه ثم قال
(6)الْبَاطِلُ أَنْ تَقُولَ سَمِعْتُ وَ الْحَقُّ أَنْ تَقُولَ رَأَيْتُ
متن فارسی
از سخنان آن بزرگوار است در نهی نمودن از قبول سخن بدگویان.
(1)ای مردم هر که از شما از برادر خود محکم بودن در دین و راست و درست بودن راه و روش شناخت( او را دارای دین محکم و روش صحیح شناخت) چس نباد در حق او سخن و بدگویی مردم را بشنود و قبول کند.
(2)اگاه باشید که گاهی تیرانداز تیر میاندازد ولی تیر بخطا می رود، و کلام و سخن بی اثر نمی ماند( در بعض نسخه ها و یحیل آمده است).
(3)و باطل اینها هلاک شد هاز بین می رود، و خدا شنوا و حاضر است.
(4)آگاه باشید که میان حق و باطل غیر از چهار انگشت- فاصله نیست.
(5)پس معنی این سخن را از آن بزرگوار رسیدند؟ حضرت انگشتانش را بهم چسبانید و میان گوش و چشمش نهاد سپس فرمود:
(6)باطل این است که بگوئی : شنیدم، و حق آنست که بگویی: دیدم.
قبلی بعدی