متن عربی

141 .و من كلام له  (علیه السلام):في النهي عن سماع الغيبة و في الفرق بين الحق و الباطل‏

(1)أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ عَرَفَ مِنْ أَخِيهِ وَثِيقَةَ دِينٍ وَ سَدَادَ طَرِيقٍ فَلَا يَسْمَعَنَّ فِيهِ أَقَاوِيلَ الرِّجَالِ

(2)أَمَا إِنَّهُ قَدْ يَرْمِي الرَّامِي وَ تُخْطِئُ السِّهَامُ وَ يُحِيلُ الْكَلَامُ

(3)وَ بَاطِلُ ذَلِكَ يَبُورُ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ وَ شَهِيدٌ

(4)أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ بَيْنَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ إِلَّا أَرْبَعُ أَصَابِعَ‏

(5)فسئل (علیه السلام)عن معنى قوله هذا فجمع أصابعه و وضعها بين أذنه و عينه ثم قال

(6)الْبَاطِلُ أَنْ تَقُولَ سَمِعْتُ وَ الْحَقُّ أَنْ تَقُولَ رَأَيْتُ‏

متن فارسی

از سخنان آن بزرگوار است در نهی نمودن از قبول سخن بدگویان.

(1)ای مردم هر که از شما از برادر خود محکم بودن در دین و راست و درست بودن راه و روش شناخت( او را دارای دین محکم و روش صحیح شناخت) چس نباد در حق او سخن و بدگویی مردم را بشنود و قبول کند.

(2)اگاه باشید که گاهی تیرانداز تیر میاندازد ولی تیر بخطا می رود، و کلام و سخن بی اثر نمی ماند( در بعض نسخه ها و یحیل آمده است).

(3)و باطل اینها هلاک شد هاز بین می رود، و خدا شنوا و حاضر است.

(4)آگاه باشید که میان حق و باطل غیر از چهار انگشت- فاصله نیست.

(5)پس معنی این سخن را از آن بزرگوار رسیدند؟ حضرت انگشتانش را بهم چسبانید و میان گوش و چشمش نهاد سپس فرمود:

(6)باطل این است که بگوئی : شنیدم، و حق آنست که بگویی: دیدم.