متن عربی

 [382] .قَالَ (علیه السلام): (1) لِلْمُؤْمِنِ ثَلَاثُ سَاعَاتٍ فَسَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ وَ سَاعَةٌ يَرُمُّ [فِيهَا مَعَايِشَهُ‏] مَعَاشَهُ وَ سَاعَةٌ يُخَلِّي [فِيهَا] بَيْنَ نَفْسِهِ وَ بَيْنَ لَذَّتِهَا فِيمَا يَحِلُّ وَ يَجْمُلُ.

(2)وَ لَيْسَ لِلْعَاقِلِ أَنْ يَكُونَ شَاخِصاً إِلَّا فِي ثَلَاثٍ مَرَمَّةٍ لِمَعَاشٍ أَوْ خُطْوَةٍ فِي مَعَادٍ أَوْ لَذَّةٍ فِي غَيْرِ مُحَرَّمٍ‏.

متن فارسی

امام (عليه السّلام) فرمود:برای مؤمن سه ساعت(مدت زمان) لازم است: ساعتی(زمانی) که درآن با پروردگار خود مناجات کند، و ساعتی که در آن معاض خود را اصلاح کند،و ساعتی که در ان میان نفس خود و لذتهایش خلوت کند و آزاد گذارد، در لذتهایی که حلال است و نیکو(مناسب شأن).

(2)و برای شخص خردمند روا نیست که حرکت و فعالیت کند مگر در سه چیز: اصلاح و مرمت معاش خود، و یا گام برداشتن برای آخرت، و یا لذت و کامیابی در غیر حرام.