متن عربی

156.و من خطبة له (علیه السلام):يحث الناس على التقوى‏

(1)الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ الْحَمْدَ مِفْتَاحاً لِذِكْرِهِ

(2)وَ سَبَباً لِلْمَزِيدِ مِنْ فَضْلِهِ وَ دَلِيلًا عَلَى آلَائِهِ وَ عَظَمَتِهِ

(3)عِبَادَ اللَّهِ إِنَّ الدَّهْرَ يَجْرِي بِالْبَاقِينَ كَجَرْيِهِ بِالْمَاضِينَ

(4)لَا يَعُودُ مَا قَدْ وَلَّى مِنْهُ وَ لَا يَبْقَى سَرْمَداً مَا فِيهِ

(5)آخِرُ فَعَالِهِ كَأَوَّلِهِ مُتَشَابِهَةٌ أُمُورُهُ مُتَظَاهِرَةٌ أَعْلَامُهُ

(6)فَكَأَنَّكُمْ بِالسَّاعَةِ تَحْدُوكُمْ حَدْوَ الزَّاجِرِ بِشَوْلِهِ

(7)فَمَنْ شَغَلَ نَفْسَهُ بِغَيْرِ نَفْسِهِ تَحَيَّرَ فِي الظُّلُمَاتِ

(8)وَ ارْتَبَكَ فِي الْهَلَكَاتِ

(9)وَ مَدَّتْ بِهِ شَيَاطِينُهُ فِي طُغْيَانِهِ

(10)وَ زَيَّنَتْ لَهُ سَيِّئَ أَعْمَالِهِ

(11)فَالْجَنَّةُ غَايَةُ السَّابِقِينَ وَ النَّارُ غَايَةُ الْمُفَرِّطِينَ

(12)اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ التَّقْوَى دَارُ حِصْنٍ عَزِيزٍ

(13)وَ الْفُجُورَ دَارُ حِصْنٍ ذَلِيلٍ لَا يَمْنَعُ أَهْلَهُ وَ لَا يُحْرِزُ مَنْ لَجَأَ إِلَيْهِ

(14)أَلَا وَ بِالتَّقْوَى تُقْطَعُ حُمَةُ الْخَطَايَا

(15)وَ بِالْيَقِينِ تُدْرَكُ الْغَايَةُ الْقُصْوَى

(16)عِبَادَ اللَّهِ اللَّهَ اللَّهَ فِي أَعَزِّ الْأَنْفُسِ عَلَيْكُمْ وَ أَحَبِّهَا إِلَيْكُمْ

(17)فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ أَوْضَحَ لَكُمْ سَبِيلَ الْحَقِّ وَ أَنَارَ طُرُقَهُ

(18)فَشِقْوَةٌ لَازِمَةٌ أَوْ سَعَادَةٌ دَائِمَةٌ

(19)فَتَزَوَّدُوا فِي أَيَّامِ الْفَنَاءِ لِأَيَّامِ الْبَقَاءِ

(20)قَدْ دُلِلْتُمْ عَلَى الزَّادِ وَ أُمِرْتُمْ بِالظَّعْنِ وَ حُثِثْتُمْ عَلَى الْمَسِيرِ

(21)فَإِنَّمَا أَنْتُمْ كَرَكْبٍ‏ وُقُوفٍ لَا يَدْرُونَ مَتَى يُؤْمَرُونَ بِالسَّيْرِ

(22)أَلَا فَمَا يَصْنَعُ بِالدُّنْيَا مَنْ  خُلِقَ لِلْآخِرَةِ

(23)وَ مَا يَصْنَعُ بِالْمَالِ مَنْ عَمَّا قَلِيلٍ يُسْلَبُهُ

(24)وَ تَبْقَى عَلَيْهِ تَبِعَتُهُ وَ حِسَابُهُ

(25)عِبَادَ اللَّهِ إِنَّهُ لَيْسَ لِمَا وَعَدَ اللَّهُ مِنَ الْخَيْرِ مَتْرَكٌ

(26)وَ لَا فِيمَا نَهَى عَنْهُ مِنَ الشَّرِّ مَرْغَبٌ

(27)عِبَادَ اللَّهِ احْذَرُوا يَوْماً تُفْحَصُ فِيهِ الْأَعْمَالُ

(28)وَ يَكْثُرُ فِيهِ الزِّلْزَالُ وَ تَشِيبُ فِيهِ الْأَطْفَالُ

(29)اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ عَلَيْكُمْ رَصَداً مِنْ أَنْفُسِكُمْ وَ عُيُوناً مِنْ جَوَارِحِكُمْ

(30)وَ حُفَّاظَ صِدْقٍ يَحْفَظُونَ أَعْمَالَكُمْ وَ عَدَدَ أَنْفَاسِكُمْ

(31)لَا تَسْتُرُكُمْ مِنْهُمْ ظُلْمَةُ لَيْلٍ دَاجٍ

(32)وَ لَا يُكِنُّكُمْ مِنْهُمْ بَابٌ ذُو رِتَاجٍ

(33)وَ إِنَّ غَداً مِنَ الْيَوْمِ قَرِيبٌ

(34)يَذْهَبُ الْيَوْمُ بِمَا فِيهِ وَ يَجِي‏ءُ الْغَدُ لَاحِقاً بِهِ

(35)فَكَأَنَّ كُلَّ امْرِئٍ مِنْكُمْ قَدْ بَلَغَ مِنَ الْأَرْضِ مَنْزِلَ وَحْدَتِهِ وَ مَخَطَّ حُفْرَتِهِ

 (36)فَيَا لَهُ مِنْ بَيْتِ وَحْدَةٍ وَ مَنْزِلِ وَحْشَةٍ وَ مُفْرَدِ غُرْبَةٍ

(37)وَ كَأَنَّ الصَّيْحَةَ قَدْ أَتَتْكُمْ وَ السَّاعَةَ قَدْ غَشِيَتْكُمْ

(38)وَ بَرَزْتُمْ لِفَصْلِ الْقَضَاءِ

(39)قَدْ زَاحَتْ عَنْكُمُ الْأَبَاطِيلُ

(40)وَ اضْمَحَلَّتْ عَنْكُمُ الْعِلَلُ

(41)وَ اسْتَحَقَّتْ‏ بِكُمُ الْحَقَائِقُ

(42)وَ صَدَرَتْ بِكُمُ الْأُمُورُ مَصَادِرَهَا

(43)فَاتَّعِظُوا بِالْعِبَرِ وَ اعْتَبِرُوا بِالْغِيَرِ وَ انْتَفِعُوا بِالنُّذُرِ.

متن فارسی

از خطبه های آن حضرت است در نصیحت و موعظه مردم.

(1)حمد خدای را که حمد را وسیله و کلید یاد خود قرار داده است.

(2)و سبب زیاد شدن فضل و احسان خود، و دلیل و راهنما بر نعمتها و بزرگواری خود قرار داده است.

(3)ای بندگان خدا روزگار با زنده ها و باقی مانده ها جاری میشود و رفتر میکند مانند جریان و رفتارش با گذشته ها.

(4)برنمی­گردد آنچه از روزگار شت نموده و از دست رفته است، و جاودانه نمی­ماند آنچه در آنست(نعمتهای موجود آن جاودانه نیست).

(5)آخرین کارهای او مانند اولش است، کارهایش با سابقه است(از اول بوده است) و نشانه هایش همراه و پشتیبان هم است.

(6)پس گویا که قیمات شما را میراند مانند راندن ساربان شتر هفت ماه زائده خود را.

(7)پس هر کس نفس را خود بغیر از نفس خود مشغول سازد در تاریکیها حیران می ماند.

(8)در سباب هلاکت و تباهی غوطه ور میشود.

(9)وشیطانهایش (دوستان و مربیان بدش) او را در طغیان و گناه کشش داده و فروبرند.

(10)و عملها و کارهای بد او را در نظرش مزین نموده و خوب نشان میدهند.

(11)پس بهشت آخرین منزل سبقت کنندگان در اعمال نیک است، و آتش آخرین منزل قصور کنندگانست.

(12)بدانید ای بندگان خدا که تقوی خانه محکم و محقوظ و با عزت است.

(13)و فجو و گناه خانه محفوظ و با ذلت است، از اهل خود منع و دفاع نمی کند، و کسی را که به او پناهنده شده حفظ نمی کند.

(14)آگاه باشید که بوسیله تقوی نیش خطاها بریده می­شود.

(15)و بوسیله یقین نهائی ترین هدف و مقصد درک میشود.

(16)ای بندگان خدا، خدا را در نظر بدارید، خدا را در نظر بدارید درباره عزیزتررین نفسها بر شما، و محبوبترین نفسها در نزد شما.

(17)پس همانا خدا برای شما راه حق را روشن نموده و راههای آنرا نورانی کرده است.

(18)پس آخر کار یا شقاوت و بدبختی ملازم و جدانشدنی است و یا خوشبختی جاودانه.

(19)پس توشه بردارید در روزهای فنا و از بین رفتنی برای روزهای بقاء و جاودانگی.

(20)بر توشه و راه برداشتن آن راهنمائی شده است(راه آنرا به شما نشان داده اند) و بر کوچ نمودن امر شده اید، و به حرکت و شیر شما را تشویق کرده اند.

(21)پس شما مانند سواران ایستاده می باشید که نمی­دانید کی برای شما دستور حرکت صادر خواهد شد.

(22)آگاه باشید با دنیا چکار دارد کسی که برای آخرت آفریده شده است.

(23)و با مال و ثروت چکار دارد کسی که بزودی از او گرفته میشود.

(24)و بر او باقی می ماند نتیجه بد و حساب آن.

(25)ای بندگان خدا برای آنچه خدا وعده داده از کارها و اجرهای نیک جای ترک نیست.

(26)و نه آنچه خدا از آن نهی کرده از شر و بدی جای میل و رغبت هست.

(27)بندگان خدا حذر کنید از روزی که در آن از کارها و عملها فحص و رسیدگی میشود.

(28)و زلزله در آن زیاد میشود، و بچه ها در آن پیر می شوند.

(29)بدانید ای بندگان خدا که برای شما نگهبانی هست از خود شما، و جاسوسانی هست از اعضاء و جوارح خود شما.

(30)نگهدارنده های راستین هستند(ازفرشته ها) که حفظ میکنند و نگه میدارند عملهای شما را و عدد نفسهای شما را.

(31)و نمی پوشاند شما را از چشم آنها تاریکی شب تار.

(32)و پنهان نمی­کند شما را از آنها درهای بسته شده.

(33)و حتما فردا از امروز نزدیک است.

(34)امروز با هرچه در آنست از بین می رود و فردا در پی آن آمده به آن ملحق می شود.

(35)پس گویا هر مردی از شما رسیده است از زمین به منزل تنهایی خود، و گودال کنده شده اش رسیده است.

(36)پس چه مهم است خانه تنهایی و منزل وحشت و هراس و تنها جای غریبی.

(37)گویا که صیحه آسمانی به گوش شما رسیده است و قیامت شما را فرا گرفته است.

(38)و –از قبرها آشکار می شوید برای قضاوت فیصله دهنده بین حق و باطل.

(39)باطلها و بیهوده ها از شما زائل شده و از بین می رود.

(40)عذرها و بهانه ها از شما برطرف می گردد.

(41)و حقائق امور درباره شما ثابت می شود.

(42)و کارها در حق شما به محل و جایگاه خود صادر می شود(هر کاری در جای خود مستقر می شود).

(43)پس از عبرتها پند بگیرید، و از تغییر و تبدیلهای روزگار عبرت بگیرید، و از بیم دهنده ها سود برید و بهره مند شوید.