متن عربی
62.و من خطبة له (علیه السلام):يحذر من فتنة الدنيا
(1)أَلَا إِنَّ الدُّنْيَا دَارٌ لَا يُسْلَمُ مِنْهَا إِلَّا فِيهَا
(2)وَ لَا يُنْجَى بِشَيْءٍ كَانَ لَهَا
(3)ابْتُلِيَ النَّاسُ بِهَا فِتْنَةً
(4)فَمَا أَخَذُوهُ مِنْهَا لَهَا أُخْرِجُوا مِنْهُ وَ حُوسِبُوا عَلَيْهِ
(5)وَ مَا أَخَذُوهُ مِنْهَا لِغَيْرِهَا قَدِمُوا عَلَيْهِ وَ أَقَامُوا فِيهِ
(6)فَإِنَّهَا عِنْدَ ذَوِي الْعُقُولِ كَفَيْءِ الظِّلِّ
(7)بَيْنَا تَرَاهُ سَابِغاً حَتَّى قَلَصَ
(8)وَ زَائِداً حَتَّى نَقَصَ.
متن فارسی
از خطبه های آن حضرت است درباره بی وفائی دنیا و دل بستن به آن
(1)آگاه باشید که دنیا خانه ای است که انسان از ان سالم نمی ماند مگرد در آن.
(2)نجات نتوان یافت یا چیزی که برای دنیا است(چیزهای دنیوی وسیله نجات نمی شود).
(3)مردم به جهت و عنوان امتحان به آن گرفتر شده اند.
(4)پس هرچه از دنیا برای دنیا گرفته بودند آن را از آنها گرفتند و حساب ان را از ایشان کشیدند.
(5)و هرچه از دنیا برای غیر دنیا(آخرت) گرفته بودند به سوی آن رفتند و آن را دریافتند و همیشه در ان اقامت نمودند.
(6)دنیا در نظر صاحبان عقل مانند سایه برگشته است.
(7)در موقعی که او را گسترده بینی که کشیده و ناقص د(دنیا و نعمتش به سر انسان سایه افکنده بود دامن کشید و رفت).
(8)زائد و بسیار بود که ناقص شد.
قبلی بعدی