متن عربی

112.و من خطبة له (علیه السلام):في ذم الدنيا

(1)وَ أُحَذِّرُكُمُ الدُّنْيَا فَإِنَّهَا مَنْزِلُ قُلْعَةٍ وَ لَيْسَتْ بِدَارِ نُجْعَةٍ

(2) قَدْ تَزَيَّنَتْ بِغُرُورِهَا وَ غَرَّتْ بِزِينَتِهَا

(3)[دَارٌ] دَارُهَا هَانَتْ عَلَى رَبِّهَا

(4)فَخَلَطَ حَلَالَهَا بِحَرَامِهَا وَ خَيْرَهَا بِشَرِّهَا

(5)وَ حَيَاتَهَا بِمَوْتِهَا وَ حُلْوَهَا بِمُرِّهَا

(6)لَمْ يُصْفِهَا اللَّهُ تَعَالَى لِأَوْلِيَائِهِ وَ لَمْ يَضِنَّ بِهَا [عَنْ‏] عَلَى أَعْدَائِهِ

(7)خَيْرُهَا زَهِيدٌ وَ شَرُّهَا عَتِيدٌ

(8)وَ جَمْعُهَا يَنْفَدُ وَ مُلْكُهَا يُسْلَبُ وَ عَامِرُهَا يَخْرَبُ

(9)فَمَا خَيْرُ دَارٍ تُنْقَضُ نَقْضَ الْبِنَاءِ

(10)وَ عُمُرٍ يَفْنَى فِيهَا فَنَاءَ الزَّادِ وَ مُدَّةٍ تَنْقَطِعُ انْقِطَاعَ السَّيْرِ

(11)اجْعَلُوا مَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ مِنْ [طَلِبَتِكُمْ‏] طَلَبِكُمْ

(12)وَ اسْأَلُوهُ مِنْ أَدَاءِ حَقِّهِ [كَمَا] مَا سَأَلَكُمْ

(13)وَ أَسْمِعُوا دَعْوَةَ الْمَوْتِ آذَانَكُمْ قَبْلَ أَنْ يُدْعَى بِكُمْ

(14)إِنَّ الزَّاهِدِينَ فِي الدُّنْيَا تَبْكِي قُلُوبُهُمْ وَ إِنْ ضَحِكُوا

(15)وَ يَشْتَدُّ حُزْنُهُمْ وَ إِنْ فَرِحُوا

(16)وَ يَكْثُرُ مَقْتُهُمْ أَنْفُسَهُمْ وَ إِنِ اغْتَبَطُوا بِمَا رُزِقُوا

(17)قَدْ غَابَ عَنْ قُلُوبِكُمْ ذِكْرُ الْآجَالِ

(18)وَ حَضَرَتْكُمْ كَوَاذِبُ الْآمَالِ

(19)فَصَارَتِ الدُّنْيَا أَمْلَكَ بِكُمْ مِنَ الْآخِرَةِ

(20)وَ الْعَاجِلَةُ أَذْهَبَ بِكُمْ مِنَ الْآجِلَةِ

(21)وَ إِنَّمَا أَنْتُمْ إِخْوَانٌ عَلَى دِينِ اللَّهِ

(22)مَا فَرَّقَ بَيْنَكُمْ إِلَّا خُبْثُ السَّرَائِرِ وَ سُوءُ الضَّمَائِرِ

(23)فَلَا تَوَازَرُونَ وَ لَا تَنَاصَحُونَ وَ لَا تَبَاذَلُونَ وَ لَا تَوَادُّونَ

(24)مَا بَالُكُمْ تَفْرَحُونَ بِالْيَسِيرِ مِنَ الدُّنْيَا تُدْرِكُونَهُ وَ لَا يَحْزُنُكُمُ الْكَثِيرُ مِنَ الْآخِرَةِ تُحْرَمُونَهُ

(25)وَ يُقْلِقُكُمُ الْيَسِيرُ مِنَ الدُّنْيَا يَفُوتُكُمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ ذَلِكَ فِي وُجُوهِكُمْ

(26)وَ قِلَّةِ صَبْرِكُمْ عَمَّا زُوِيَ مِنْهَا عَنْكُمْ

(27)كَأَنَّهَا دَارُ مُقَامِكُمْ وَ كَأَنَّ مَتَاعَهَا بَاقٍ عَلَيْكُمْ

(28)وَ مَا يَمْنَعُ أَحَدَكُمْ أَنْ يَسْتَقْبِلَ أَخَاهُ بِمَا يَخَافُ مِنْ عَيْبِهِ إِلَّا مَخَافَةُ أَنْ يَسْتَقْبِلَهُ بِمِثْلِهِ

(29)قَدْ تَصَافَيْتُمْ عَلَى رَفْضِ الْآجِلِ وَ حُبِّ الْعَاجِلِ

(30)وَ صَارَ دِينُ أَحَدِكُمْ لُعْقَةً عَلَى لِسَانِهِ

(31)صَنِيعَ مَنْ قَدْ فَرَغَ مِنْ عَمَلِهِ وَ أَحْرَزَ [رِضَا] رِضَى سَيِّدِهِ‏.

متن فارسی

از خطبه های آن حضرت است در بی وفائی دنیا.

(1)شما را از دنیا بیم می دهم و می ترسانم که او منزل کندنی است(منزلی است که باید انسان از آن کنده شود وو قطع رابطه کند) و خانه آب بدست آوردن نیست (آب حیات و سعادت ندارد).

(2)و با چیزهای فریبنده خود را آراسته و با زینتهای خود مردم را فریفته است.

(3)دنیا سرایی است که در پیش پروردگارش خوار و بی مقدار شده است.

(4)پس مخلوط نمود حلال آنرا با حرامش، و خیر آنرا با شر و بدیهایش.

(5)و زندگی آنرا با مرگش، و شیرینی های آنرا با تلخیهایش.

(6)خدا آنرا برای دوستان خود صاف و ناآلوده نکرده، و آنرا بر دشمنانش نداشته( دنیا برای دوستان خدا بی زحمت و بی غم و غصه نبوده و دشمنان خدا از آن محروم و بی بهره نبوده اند).

(7)خیر و منفعت آن اندک و شرّ آن مهیا و آماده است.

(8)و جمع شده و گردآوردی شده آن تمام می شود، سلطنت و ریاست آن از دست گرفته می شود، و آّباد آن خراب می گردد.

(9)چه خیر و فائده دارد سرائی که کنده و ویران می شود مانند کننده شدن بنا و ساختمان.

(10)و چه فائده دارد عمری که فانی می شود مانند تمام شدن توشه، و مدتی که پایان یافتن سیر و حرکت.

(11)قرار دهید آنچه را که خدا بر شما واجب نموده از خواسته های خود(واجبات الهی را از جمله خواسته های خود قرار دهید).

(12)از او بخواهید که شما را یاری کند در ادا نمودن و بجا آرودن حقش آنطوری که از شما خواسته است.

(13)دعوت مرگ را به گوشهای خودتان بشنوانید پیش از آنکه شما را بخوانند.

(14)همانا اشخاص زاهد در دنیا دلشان می گرید اگرچه در ظاهر بخندند.

(15)و حزن و اندوه آنها شدید می باشد اگرچه بظاهر شاد باشند.

(16)و دمشن داشتن آنها نفسهای خود را زیاد می باشدگرچه بخاطر آنچه به آنها روزی داده شده مورد غبطه و حسرت دیگران باشند( مردم به جهت موقعیت آنها به ایشان غبطه می خورند ولی آنها نفس خود را به جهت قصور دشمن می دارند).

(17)یاد اجل و مرگ از دل شماا بیرون رفته است.

(18)و آرزوهای دروغین برای شما حاضر و مسلط گشته است.

(19)دنیا بر شما مالک تر و مسلط تر از آخرت شده است.

(20)و دنیای نقد و زودرس شما را برنده تر و جذاب تر از آخرت نسیه و مدت دار شده است( دنیا را به لحاظ اینکه نقد است و زود بدست می آید عاجله گونید، از ماده عجله، و آخرت را بخاطر دیر بودنش آجله گویند، از ماده اجلّ به معنی مدت).

(21)همانا شما با هم در دین خدا برادریکدیگر می باشید.

(22)شما را از یدیگر جدا نکرده است مگر خباثت باطن و بدی قلبها و نیت ها.

(23)یکدیگر را یاری نمی کنید و با هم خیرخواهی ندارید، و همدیگر را بذل و بخشش نمی کنید، و یکدیگر را دوست نمی دارید.

(24)شما را چه شده که با درک و بدست آوردن اندکی از دنیا شاد می شوید ولی شما را مقدار زیادی که از آخرت محروم می شوید محزون و ناراحت نمی کند.

(25)و شما را مضطرب و ناراحت می سازد اندکی از دنیا که از شما فوت می شود تا آنکه اثر آن در روی و قیافه شما معلوم و نمایان می شود.

(26)و- اضطراب شما- در کم شدن صبرتان در برابر آنچه از دنیا از دستتان رفته آشکار می گردد.

(27)گویا که دنیا سرای اقامت شما است و گویا که متاع دنیا برای شما باقی ماندنی است.

(28)و هیچ یک از شما را از در روبرو گفتن عیب برادر دینیش مانع نمی شود جز اینکه می ترسد او نیز عیبی مانند آنر از او بگوید(عیب برادران خود را نمی گویید نه بخاطر خداست بلکه می ترسید که ایشان نیز عیب شما را بگویند).

(29)صف و انفاق کرده ایدبر دوستی دنیا و ترک آخرت.

(30)و دین هر یکی از شما لیسیدنی و چاشنی زبانش شده است.

(31)مانند کار و رفتار کسی که از عمل فارغ شده (تمام وظایفش را انجام داده) و رضایت مولایش را بدست آورده است.