متن عربی

217.و من خطبة له (علیه السلام):في التنفير من الدنيا

(1)دَارٌ بِالْبَلَاءِ مَحْفُوفَةٌ وَ بِالْغَدْرِ مَعْرُوفَةٌ

(2)لَا تَدُومُ أَحْوَالُهَا وَ لَا يَسْلَمُ نُزَّالُهَا

(3)أَحْوَالٌ مُخْتَلِفَةٌ وَ تَارَاتٌ مُتَصَرِّفَةٌ

(4)الْعَيْشُ فِيهَا مَذْمُومٌ وَ الْأَمَانُ مِنْهَا مَعْدُومٌ

(5)وَ إِنَّمَا أَهْلُهَا فِيهَا أَغْرَاضٌ مُسْتَهْدَفَةٌ

(6)تَرْمِيهِمْ بِسِهَامِهَا وَ تُفْنِيهِمْ بِحِمَامِهَا

(7)وَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّكُمْ وَ مَا أَنْتُمْ فِيهِ مِنْ هَذِهِ الدُّنْيَا عَلَى سَبِيلِ مَنْ قَدْ مَضَى قَبْلَكُمْ

(8)مِمَّنْ كَانَ أَطْوَلَ مِنْكُمْ أَعْمَاراً

(9)وَ أَعْمَرَ دِيَاراً وَ أَبْعَدَ آثَاراً

(10)أَصْبَحَتْ أَصْوَاتُهُمْ هَامِدَةً وَ رِيَاحُهُمْ رَاكِدَةً

(11)وَ أَجْسَادُهُمْ بَالِيَةً وَ دِيَارُهُمْ خَالِيَةً وَ آثَارُهُمْ عَافِيَةً

(12)فَاسْتَبْدَلُوا بِالْقُصُورِ الْمَشَيَّدَةِ وَ النَّمَارِقِ الْمُمَهَّدَةِ الصُّخُورَ وَ الْأَحْجَارَ [الْمُسْنَدَةَ] الْمُسَنَّدَةَ

(13)وَ الْقُبُورَ اللَّاطِئَةَ الْمُلْحَدَةَ

(14)الَّتِي قَدْ بُنِيَ عَلَى‏ الْخَرَابِ فِنَاؤُهَا وَ شُيِّدَ بِالتُّرَابِ بِنَاؤُهَا

(15)فَمَحَلُّهَا مُقْتَرِبٌ وَ سَاكِنُهَا مُغْتَرِبٌ

(16)بَيْنَ أَهْلِ مَحَلَّةٍ مُوحِشِينَ وَ أَهْلِ فَرَاغٍ مُتَشَاغِلِينَ

(17)لَا يَسْتَأْنِسُونَ بِالْأَوْطَانِ وَ لَا يَتَوَاصَلُونَ تَوَاصُلَ الْجِيرَانِ

(18)عَلَى مَا بَيْنَهُمْ مِنْ قُرْبِ الْجِوَارِ وَ دُنُوِّ الدَّارِ

(19)وَ كَيْفَ يَكُونُ بَيْنَهُمْ تَزَاوُرٌ وَ قَدْ طَحَنَهُمْ بِكَلْكَلِهِ الْبِلَى وَ أَكَلَتْهُمُ الْجَنَادِلُ وَ الثَّرَى

(20)وَ كَأَنْ قَدْ صِرْتُمْ إِلَى مَا صَارُوا إِلَيْهِ

(21)وَ ارْتَهَنَكُمْ ذَلِكَ الْمَضْجَعُ وَ ضَمَّكُمْ ذَلِكَ الْمُسْتَوْدَعُ

(22)فَكَيْفَ بِكُمْ لَوْ تَنَاهَتْ بِكُمُ الْأُمُورُ وَ بُعْثِرَتِ الْقُبُورُ

(23)هُنالِكَ تَبْلُوا كُلُّ * نَفْسٍ ما أَسْلَفَتْ وَ رُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ‏.

متن فارسی

از خطبه­ های آن حضرت است درباره بی­وفایی دنیا و احوال مردم بعد از مرگ و در قبر.

1)دنیا خانه ­ای است که با بلا و آفت درهم پیچیده و با بی­وفایی معروف است.

(2)احوال آن به یک منوال نمی­­ ماند، و ساکنان و نازلنان آن سالم نمی­مانند.

(3)حالات آن مختلف است و نوبتهای آن در تغییر است.

(4)زندگی و خوشی در آن نکوهیده است، و امان و آسودگی از آفتهای آن غیر موجود است.

(5)و جز این نیست که اهل دنیا در آن هدفهای نشانه ­گیری شده تیرهای بلا می­باشند.

(6)تیرهای خود را به سوی آنها پرتاب می­کند، و آنها را با مرگ نابود می­کند.

(7)بدانید ای بندگان خدا که شما و آنچه از این دنیا در دست شما است درباره کسانی می­باشید که پیش از شما رفته­ اند.

(8)از کسانی که عمرشان از شما طولانی تر بود.

(9)و شهرهاشان آبادتر و آثارشان مهمتر و دورتر بود.

(10)صداهای آنها خاموش، و بادهای آنها راکد و آرام شد.

(11)و بدنهای آنها پوسیده، و خانه­های آنها خالی گشت، و نشانه ­ها و آثار آنها از بین رفت.

(12)پس قصرهای برافراشته و بالشهای مهیا و گسترده شده را تبدیل نمودند به سنگها صخره­ های چیده شده.

(13)و به قبرهای بهم چسبیده و لحددار.

(14)قبرهایی که برای ویرانی بنا شده است پیش خوان آنها، و با خاک بلند شده بنای آن.

(15)پس محل آنها به یکدیگر نزدیک است، و ساکنان آنها غریب است.

(16)در میان اهل محله ­ای هستند که وحشت زده ­اند، و بی­کارانی که مشغول هستند.

(17)به وطنها انس نمی­گیرند، و مانند همسایه­ ها با هم آمیزش ندارند.

(18)با آن همه نزدیگی همسایگی، و نزدیکی خانه­ ها.

(19)و چگونه بینشان دید و بازدید باشد در صورتی که پوسیدگی با سینه خود آنها خرد کرده، و سنگها و خاک آنانرا خورده است.

(20)و گویا که شما نیز رفته ­اید به سوی آنچه ایشان رفته­اند.

(21)و شما را از آن خوابگاه گرو گرفته، و آن امانتگاه شما را در آغوش کشیده است.

(22)پس چگونه خواهد بود حال شما اگر کارها به پیایان برسد، و قبرها زیر و رو شود.

(23)درآنجا آزمایش می­کند هر نفس آنچه را که قبلاً فرستاده است و برگردانده میشوند به سوی خدا که مالک و سرپرست بر حقّ ایشانست، و بکار آنها نباید آنچه افترا می­بستند(ّبتها:خدایان دروغین بکار آنها نیاید).