متن عربی

157.و من خطبة له (علیه السلام):ينبه فيها على فضل الرسول الأعظم، و فضل القرآن، ثم حال دولة بني أمية

النبي و القرآن‏

(1)أَرْسَلَهُ عَلَى حِينِ‏ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ‏

(2)وَ طُولِ هَجْعَةٍ مِنَ الْأُمَمِ وَ انْتِقَاضٍ مِنَ الْمُبْرَمِ

(3)فَجَاءَهُمْ بِتَصْدِيقِ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ النُّورِ الْمُقْتَدَى بِهِ

(4) ذَلِكَ الْقُرْآنُ فَاسْتَنْطِقُوهُ وَ لَنْ يَنْطِقَ وَ لَكِنْ أُخْبِرُكُمْ عَنْهُ

(5)أَلَا إِنَّ فِيهِ عِلْمَ مَا يَأْتِي وَ الْحَدِيثَ عَنِ الْمَاضِي

(6)وَ دَوَاءَ دَائِكُمْ وَ نَظْمَ مَا بَيْنَكُمْ‏

دولة بني أمية

و منها

(7)فَعِنْدَ ذَلِكَ لَا يَبْقَى بَيْتُ مَدَرٍ وَ لَا وَبَرٍ إِلَّا وَ أَدْخَلَهُ الظَّلَمَةُ تَرْحَةً وَ أَوْلَجُوا فِيهِ نِقْمَةً

(8)فَيَوْمَئِذٍ لَا يَبْقَى لَهُمْ فِي السَّمَاءِ عَاذِرٌ وَ لَا فِي الْأَرْضِ نَاصِرٌ

(9)أَصْفَيْتُمْ بِالْأَمْرِ غَيْرَ أَهْلِهِ

(10)وَ أَوْرَدْتُمُوهُ غَيْرَ مَوْرِدِهِ

(11)وَ سَيَنْتَقِمُ اللَّهُ مِمَّنْ ظَلَمَ مَأْكَلًا بِمَأْكَلٍ وَ مَشْرَباً بِمَشْرَبٍ

(12)مِنْ مَطَاعِمِ الْعَلْقَمِ وَ مَشَارِبِ الصَّبِرِ وَ الْمَقِرِ

(13)وَ لِبَاسِ شِعَارِ الْخَوْفِ وَ دِثَارِ السَّيْفِ

(14)وَ إِنَّمَا هُمْ مَطَايَا الْخَطِيئَاتِ وَ زَوَامِلُ الْآثَامِ

(15)فَأُقْسِمُ ثُمَّ أُقْسِمُ لَتَنْخَمَنَّهَا أُمَيَّةُ مِنْ بَعْدِي كَمَا تُلْفَظُ النُّخَامَةُ

(16)ثُمَّ لَا تَذُوقُهَا وَ لَا [تَتَطَعَّمُ‏] تَطْعَمُ بِطَعْمِهَا أَبَداً مَا كَرَّ الْجَدِيدَانِ‏.

متن فارسی

از خطبه های آن حضرت است درباره بعثت رسول اکرم و قرآن کریم.بین شما.

(1)خدا رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را برانگیخت در موقعی که دستورات پیامبران در جامعه به سستی گرائیده بود.

(2)و زمان طولانی بود که امتها خفته بودند، و امر محکم دین و قانون شکسته و قطع شده بود.

(3)پس آورد به ایشان(مردم کتابی را که تصدیق کننده آنست که در پیش رویش بود، و نوری را که باید به آن اقتدا نمود.

(4)آن(آنچه پیغمبر آورده است) قرآن است، پس او را به سخن درآورید، و هرگز سخن نخواهد گفت، ولی من به شما از آن خبر میدهم.

(5)آگاه باشید که در قرآن هست علم آنچه می­آید، و در حدیث و داستانی از گذشته.

(6)و در آن است درمان درد شما، و نظم و ترتیب رابطه ما بین شما.

از آن خطبه است درباره ستمگریهای بنی امیه و انقراض حکومت آنها.

(7)پس در آن موقع نمی ماند هیچ خانه گلی و چادری مگر اینکه ستمگران غم و اندوه در آن وارد می کنند، و گرفتاری و عذاب داخل می کنند.

(8)پس در آنروز باقی نمی ماند برای انها در آسمان عذر آورنده ای، و در زمین یاوری.

(9)امر خلافت را صاف و خالص نمودید بر غیر اهلش.

(10)و آنرا وارد نمودید بر غیر موردش.

(11)و به زودی خدا انتقام خواهد گرفت از ستمگر، خوردنی را بخوردنی و نوشیدنی را با نوشیدنی.

(12)از خوردنیهای حنظل و تلخ و نوشیدنیهای بد مزه و تلخ.

(13)و از پوشیدنهای لباس زیرین ترس و هراس و لباس بالا وبیرونی شمشیر(درون آنها را ترس، بالای سر آنها را شمشیر فرا می­گیرد).

(14)و جز این نیست که ایشان شتران بارکش خطاها و مرکبهای گناهان می باشند.

(15)پس سوگند یاد می کنم، سپس سوگند یاد می کنم که حتما آنرا (خلافت را) پس از من بنی­امیه به دور میاندازد همچنانکه خلط سینه بیرون انداخته می شود.

(16)سپس آنرا نمی­چشد و مزه آنرا هرگز درنیابد مادامی که شب و روز از پی هم برسد.