متن عربی
[262] (1)وَ رُوِيَ أَنَّهُ ذُكِرَ عِنْدَ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ فِي أَيَّامِهِ حَلْيُ الْكَعْبَةِ وَ كَثْرَتُهُ فَقَالَ قَوْمٌ لَوْ أَخَذْتَهُ فَجَهَّزْتَ بِهِ جُيُوشَ الْمُسْلِمِينَ كَانَ أَعْظَمَ لِلْأَجْرِ وَ مَا تَصْنَعُ الْكَعْبَةُ بِالْحَلْيِ
(2)فَهَمَّ عُمَرُ بِذَلِكَ وَ سَأَلَ عَنْهُ أمير المؤمنين (علیه السلام)
(3) فَقَالَ (علیه السلام): إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ أُنْزِلَ عَلَى النَّبِيِّ (صلی الله علیه و آله و سلم)[مُحَمَّدٍ ص] وَ الْأَمْوَالُ أَرْبَعَةٌ أَمْوَالُ الْمُسْلِمِينَ فَقَسَّمَهَا بَيْنَ الْوَرَثَةِ فِي الْفَرَائِضِ
(4)وَ الْفَيْءُ فَقَسَّمَهُ عَلَى مُسْتَحِقِّيهِ وَ الْخُمُسُ [الْخُمْسُ] فَوَضَعَهُ اللَّهُ حَيْثُ وَضَعَهُ وَ الصَّدَقَاتُ فَجَعَلَهَا اللَّهُ حَيْثُ جَعَلَهَا
(5)وَ كَانَ حَلْيُ الْكَعْبَةِ فِيهَا يَوْمَئِذٍ فَتَرَكَهُ اللَّهُ عَلَى حَالِهِ وَ لَمْ يَتْرُكْهُ نِسْيَاناً وَ لَمْ يَخْفَ عَلَيْهِ [عَنْهُ] مَكَاناً فَأَقِرَّهُ حَيْثُ أَقَرَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ
(6)فَقَالَ لَهُ عُمَرُ لَوْلَاكَ لَافْتَضَحْنَا وَ تَرَكَ الْحَلْيَ بِحَالِهِ.
متن فارسی
(1) نقل شده که نزد عمربن خطاب در زمان خلافتش درباره زیورهای کعبه و زیاد شدن آ نصحبت شد، گروهی گفتند: اگر آنها را بگیری و سپاه مسلمین را با آن مجهّز کنی اجرش بسیار می-شود، کعبه زیور را می خواهد چه کند.
(2)عمر هم به آن تصمیم گرفت، درآن باره از امیرالمؤمنین علیه السلام سوال نمود، حضرت فرمود:
(3)قرآن بر پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم نازل شد در صورتی اموال در جامعه چهار نوع بود: اموال شخصی مسلمانان که پیغمبر آنها را بین ورثه در سهمیه های مقرر آنها تقسیم کرد.
(4)دوم غنیمت که آنرا در میان مستحقانش تقسیم نمود، سوم خمس که آنرا در جایی که خدا قرار داده بود مقرر نمود، چهارم: صدقات(زکات و کفاره و...) آنرا نیز در جایی که خدا مقرر نموده بود قرار داد.
(5)زیورهای کعبه در آن روز در کعبه بود که خدا آنرا بحال خود گذاشت، و از روی فراموشی آنها ا رها نکرد، و جایش به او پنهان نبود، پس تو نیز آنرا در جایی که خدا و پیغمبر مقرر نموده اند مقرر کن.
(6)پس عمر گفت: اگر تو نبودی ما رسوا می شدیم، و زیور کعبه را بحال خود گذاشت.
قبلی بعدی