متن عربی

 [249] .قَالَ (علیه السلام): (1) لِكُمَيْلِ بْنِ زِيَادٍ النَّخَعِيِّ يَا كُمَيْلُ مُرْ أَهْلَكَ أَنْ يَرُوحُوا فِي كَسْبِ الْمَكَارِمِ وَ يُدْلِجُوا فِي حَاجَةِ مَنْ هُوَ نَائِمٌ.

(2)فَوَالَّذِي وَسِعَ سَمْعُهُ الْأَصْوَاتَ مَا مِنْ أَحَدٍ أَوْدَعَ قَلْباً سُرُوراً إِلَّا وَ خَلَقَ اللَّهُ لَهُ مِنْ ذَلِكَ السُّرُورِ لُطْفاً فَإِذَا نَزَلَتْ بِهِ نَائِبَةٌ جَرَى إِلَيْهَا كَالْمَاءِ فِي انْحِدَارِهِ حَتَّى يَطْرُدَهَا عَنْهُ كَمَا تُطْرَدُ غَرِيبَةُ الْإِبِلِ‏.

متن فارسی

به کمیل بن زیاد نخعی فرمود: (1)ای کمیل خویش و خانواده ات را امر کن که روز حرکت کنند در کسب صفتهای خوب، و شب اقدام کنند دربرآوردن حاجت کسی که در خواب است.

(2)پس قسم بخدایی که شنوایی او بر همه صداها احاطه دارد کسی نیست که دلی را شاد کند مگر آنکه خدا برای او از آن سرور لطفی می آفریند، چون به او بلایی نازل شود آن لطف مانند آب سرازیر بسوی آن بلا حرکت می کند و آنرا از او میراند و دور می کند چنانکه شتر غریب را دور می کنند.