متن عربی

 [110] .قَالَ (علیه السلام):(1)إِذَا اسْتَوْلَى الصَّلَاحُ عَلَى الزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ ثُمَّ أَسَاءَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ لَمْ تَظْهَرْ مِنْهُ حَوْبَةٌ فَقَدْ ظَلَمَ.

(2)وَ إِذَا اسْتَوْلَى الْفَسَادُ عَلَى الزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ فَأَحْسَنَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ فَقَدْ غَرَّرَ.

متن فارسی

امام (عليه السّلام) فرمود:(1)هنگامی که نیکی و اصلاح به روزگار و اهل آن حکم و مستولی شود پس مردی گمان بد کند درباره مرد دیگری که از او رسوایی ظاهر دیده نشده ستم نموده است.

(2)  و موقعی که فساد و تباهی بر زمان و اهل آن حاکم باشد پس مردی به مردی خوش باور و خوش بین باشد خود را به غرر و خطر انداخته است.