متن عربی

172.و من خطبة له (علیه السلام):في رسول اللّه، صلى اللّه عليه و سلم، و من هو جدير بأن يكون للخلافة و في هوان الدنيا

رسول الله‏

(1)أَمِينُ وَحْيِهِ وَ خَاتَمُ رُسُلِهِ وَ بَشِيرُ رَحْمَتِهِ وَ نَذِيرُ نِقْمَتِهِ‏

الجدير بالخلافة

(2)أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَحَقَّ النَّاسِ بِهَذَا الْأَمْرِ أَقْوَاهُمْ عَلَيْهِ وَ أَعْلَمُهُمْ‏ بِأَمْرِ اللَّهِ فِيهِ

(3)فَإِنْ شَغَبَ شَاغِبٌ اسْتُعْتِبَ فَإِنْ أَبَى قُوتِلَ

(4)وَ لَعَمْرِي لَئِنْ كَانَتِ الْإِمَامَةُ لَا تَنْعَقِدُ حَتَّى يَحْضُرَهَا عَامَّةُ النَّاسِ [مَا] فَمَا إِلَى ذَلِكَ سَبِيلٌ

(5)وَ لَكِنْ أَهْلُهَا يَحْكُمُونَ عَلَى مَنْ غَابَ عَنْهَا

(6)ثُمَّ لَيْسَ لِلشَّاهِدِ أَنْ يَرْجِعَ وَ لَا لِلْغَائِبِ أَنْ يَخْتَارَ

(7)أَلَا وَ إِنِّي أُقَاتِلُ رَجُلَيْنِ رَجُلًا ادَّعَى مَا لَيْسَ لَهُ وَ آخَرَ مَنَعَ الَّذِي عَلَيْهِ

(8)أُوصِيكُمْ عِبَادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ

(9)فَإِنَّهَا خَيْرُ مَا تَوَاصَى الْعِبَادُ بِهِ وَ خَيْرُ عَوَاقِبِ الْأُمُورِ عِنْدَ اللَّهِ

(10)وَ قَدْ فُتِحَ بَابُ الْحَرْبِ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ أَهْلِ الْقِبْلَةِ

(11)وَ لَا يَحْمِلُ هَذَا الْعَلَمَ إِلَّا أَهْلُ الْبَصَرِ وَ الصَّبْرِ وَ الْعِلْمِ [بِمَوَاقِعِ‏] بِمَوَاضِعِ الْحَقِّ

(12)فَامْضُوا لِمَا تُؤْمَرُونَ بِهِ وَ قِفُوا عِنْدَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ

(13)وَ لَا تَعْجَلُوا فِي أَمْرٍ حَتَّى تَتَبَيَّنُوا

(14)فَإِنَّ لَنَا مَعَ كُلِّ أَمْرٍ تُنْكِرُونَهُ غِيَراً

هوان الدنيا

(15)أَلَا وَ إِنَّ هَذِهِ الدُّنْيَا الَّتِي أَصْبَحْتُمْ تَتَمَنَّوْنَهَا وَ تَرْغَبُونَ فِيهَا

(16)وَ أَصْبَحَتْ تُغْضِبُكُمْ وَ تُرْضِيكُمْ

(17)لَيْسَتْ بِدَارِكُمْ وَ لَا مَنْزِلِكُمُ الَّذِي خُلِقْتُمْ لَهُ وَ لَا الَّذِي دُعِيتُمْ إِلَيْهِ

(18)أَلَا وَ إِنَّهَا لَيْسَتْ بِبَاقِيَةٍ لَكُمْ وَ لَا تَبْقَوْنَ عَلَيْهَا

(19)وَ هِيَ وَ إِنْ غَرَّتْكُمْ مِنْهَا فَقَدْ حَذَّرَتْكُمْ شَرَّهَا

(20)فَدَعُوا غُرُورَهَا لِتَحْذِيرِهَا وَ أَطْمَاعَهَا لِتَخْوِيفِهَا

(21)وَ سَابِقُوا فِيهَا إِلَى الدَّارِ الَّتِي دُعِيتُمْ إِلَيْهَا وَ انْصَرِفُوا بِقُلُوبِكُمْ عَنْهَا

(22)وَ لَا يَخِنَّنَّ أَحَدُكُمْ خَنِينَ الْأَمَةِ عَلَى مَا زُوِيَ عَنْهُ مِنْهَا

(23) وَ اسْتَتِمُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ‏

(24)وَ الْمُحَافَظَةِ عَلَى مَا اسْتَحْفَظَكُمْ مِنْ كِتَابِهِ

(25)أَلَا وَ إِنَّهُ لَا يَضُرُّكُمْ تَضْيِيعُ شَيْ‏ءٍ مِنْ دُنْيَاكُمْ بَعْدَ حِفْظِكُمْ قَائِمَةَ دِينِكُمْ

(26)أَلَا وَ إِنَّهُ لَا يَنْفَعُكُمْ بَعْدَ تَضْيِيعِ دِينِكُمْ شَيْ‏ءٌ حَافَظْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَمْرِ دُنْيَاكُمْ

(27)أَخَذَ اللَّهُ بِقُلُوبِنَا وَ قُلُوبِكُمْ إِلَى الْحَقِّ وَ أَلْهَمَنَا وَ إِيَّاكُمُ الصَّبْرَ.

متن فارسی

از خطبه های آن حضرت است درباره مدح رسول اکرم و اشاره به شرایط رهبری و لزوم ازاطاعت مردم از رهبر راستین.

(1)رسول اکرم امین وحی خدا، و خاتم پیغمبران و مژده دهنده رحمت خدا، و بیم دهنده از خشم و عذاب او بود.

(2)ای مردم سزوارترین مردم به این امر خلافت کسی است که به اداره آن تواناتر باشد، و به دستورات الهی در آن باره از همه داناتر و آگاهتر باشد.

(3)پس اگر فتنه انگیزی فتنه برپا کند از او بازگشت بحق و درستی میخواهند(توبه میدهند) اگر خودداری کرد با او می جنگند.

(4)و بجانم سوگند اگر بنا باشد امامت منعقد نشود مگر با حضور همه مردم و با رأی تمام مسلمانان در آن صورت برای دستیابی به آن راهی نیست(این ممکن نیست که رأی همه افراد را بدست آورد).

(5)ولی اهل آن(اهل امامت یعنی اهل حلّ و عقد که بزرگان صحابه رسول خدا می­باشند) حکم و مداخله می­کنند درباره آنهایی که غائبند.

(6)پس از آنکه رهبر جامعه به وسیله اهلش انتخاب شد بعد آن حاضران حق برگشت و فسخ ندارند، و غائبان حق ندارند برای خود رهبر دیگر انتخاب کنند(بنابر این علی علیه السلام که به اتفاق انتخاب شده بود طلحه و زبیر حق نقض و فسخ نداشنند، و اهل شام حق انتخاب معاویه را نداشتند).

(7)آگاه باشید که من با دو کس در جنگ ستیزم: کسی که ادعا کند چیزی را که حق او نیست(مثل معاویه) و کسی که منع کند و نپردازد آنچه را که در عهده و ذمه او است(در اول بیعت کرده و اطاعت نمودنش لازم است ولی نمی­کند).

(8)سفارش می­کنم شما را ای بندگان خدا به تقوای الهی از خدا ترس داشته واجبات او را بجا آورید و از محرمات او بپرهیزید.

(9)زیرا که تقوی بهترین چیزی است که بندگان به یکدیگر سفارش می­کنند، و خوش عاقبت ترین کارها است نزد خدا.

(10)و محققاً دروازه جنگ میان شما و میان اهل قبله(مسلمانان) گشوده شده است.

(11)و این پرچم را بدوش نمی­گیرد مگر صاحبان بصیرت و شکیبایی و استقامت و آنانی که به جایگاههای حق آشنا هستند.

(12)پس بروید به سوی آنچه به آن مأمور شده اید، و بایستید و توقف کنید در کنار آنچه از آن نهی شده اید.

(13)و در مورد هیچ کاری شتاب نکنید تا آنرا کشف و تحقیق کنید.

(14)زیرا ما در هر کاری که انکار می­کنید و نمی­پسندید حق تغییر و امکان عوض نمودن است(کاری که مصلحت آنرا نمیدانید از ما بپرسید، اگر مورد پسند جامعه نباشد ما آن شیوه و رفتار خود را تغییر میدهیم).

(15)آگاه باشید این دنیایی که در آنرا آرزو می­کنید و به آنها علاقه و رغبت شدید نشان میدهید.

(16)و آن گاهی شما را خشمگین میکند و گاهی خشنود می­کند.

(17)سرای و منزل شما که برای آن آفریده شده اید نیست، و محلّی که به سوی آن دعوت شده اید نمی­باشد.

(18)آگاه باشید که آن برای شما باقی ماندنی نیست و شما برای آن باقی نمی­مانید.

(19)و آن اگر چه شما را از خود فریفته است از شر و بدی خود شما را برحذر داشته است.

(20)پس رها کنید فریب آنرا بخاطر برحذر داشتن آن، و به طمع آوردن او را برای ترساندن آن.

(21)و به یکدیگر پیشی گیرید در این دنیا در آماده شدن به سرائی که به سوی آن دعوت شده اید ، وبا دلهای خود از این دنیا منصرف شوید.

(22)هیچ یکی از شما مانند کنیز ناله و بی­تابی نکند برای چیزی از دنیا که از دست او رفته و گرفته شده است.

(23)و از خدا بخواهید که نعمت خود را به شما کامل و تمام کند با صبر نمودن بر اطاعت خدا.

(24)و با محافظت و مراقبت نمودن به آنچه حفظ و رعایت آنرا ازشما خواسته از کتاب خود.

(25)آگاه باشید که به شما زیان نمی­رساند ضایع و تباه شدن چیزی از دنیای شما اگر پایه های دین خودتان را حفظ کرده باشید.

(26)آگاه باشید که پس از ضایع و تباه نمودن دین خود به شما سود نمی­بخشد چیزی که به آن محافظت نموده اید از کارهای دنیای خود.

(27)خداوند دلهای ما و شما را به سوی درستی متوجه سازد و به ما و شما شکیبایی و استقامت عطا فرماید.