متن عربی

190.و من كلام له  (علیه السلام):كان يوصي به أصحابه‏

الصلاة

(1)تَعَاهَدُوا أَمْرَ الصَّلَاةِ وَ حَافِظُوا عَلَيْهَا

(2)وَ اسْتَكْثِرُوا مِنْهَا وَ تَقَرَّبُوا بِهَا

(3)فَإِنَّهَا كانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتاباً مَوْقُوتاً

(4)أَ لَا تَسْمَعُونَ إِلَى جَوَابِ أَهْلِ النَّارِ حِينَ سُئِلُوا ما سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ‏

(5)وَ إِنَّهَا لَتَحُتُّ الذُّنُوبَ حَتَّ الْوَرَقِ وَ تُطْلِقُهَا إِطْلَاقَ الرِّبَقِ

(6)وَ شَبَّهَهَا رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم‏ بِالْحَمَّةِ تَكُونُ عَلَى بَابِ الرَّجُلِ

(7)فَهُوَ يَغْتَسِلُ مِنْهَا فِي الْيَوْمِ وَ اللَّيْلَةِ خَمْسَ مَرَّاتٍ فَمَا عَسَى أَنْ يَبْقَى عَلَيْهِ مِنَ الدَّرَنِ

(8)وَ قَدْ عَرَفَ حَقَّهَا رِجَالٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ لَا تَشْغَلُهُمْ عَنْهَا زِينَةُ مَتَاعٍ وَ لَا قُرَّةُ عَيْنٍ مِنْ وَلَدٍ وَ لَا مَالٍ

(9)يَقُولُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ إِقامِ الصَّلاةِ وَ إِيتاءِ الزَّكاةِ

(10)وَ كَانَ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)نَصِباً بِالصَّلَاةِ بَعْدَ التَّبْشِيرِ لَهُ بِالْجَنَّةِ

(11)لِقَوْلِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ‏ وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها فَكَانَ يَأْمُرُ بِهَا أَهْلَهُ وَ [يُصْبِرُ] يَصْبِرُ عَلَيْهَا نَفْسَهُ‏

الزكاة

(12)ثُمَّ إِنَّ الزَّكَاةَ جُعِلَتْ مَعَ الصَّلَاةِ قُرْبَاناً لِأَهْلِ الْإِسْلَامِ

(13)فَمَنْ أَعْطَاهَا طَيِّبَ النَّفْسِ بِهَا فَإِنَّهَا تُجْعَلُ لَهُ كَفَّارَةً وَ مِنَ النَّارِ حِجَازاً وَ وِقَايَةً

(14)فَلَا يُتْبِعَنَّهَا أَحَدٌ نَفْسَهُ وَ لَا يُكْثِرَنَّ عَلَيْهَا لَهَفَهُ

(15)فَإِنَّ مَنْ أَعْطَاهَا غَيْرَ طَيِّبِ النَّفْسِ بِهَا يَرْجُو بِهَا مَا هُوَ أَفْضَلُ مِنْهَا فَهُوَ جَاهِلٌ بِالسُّنَّةِ

(16)مَغْبُونُ الْأَجْرِ ضَالُّ الْعَمَلِ طَوِيلُ النَّدَمِ‏

الأمانة

(17)ثُمَّ أَدَاءَ الْأَمَانَةِ فَقَدْ خَابَ مَنْ لَيْسَ مِنْ أَهْلِهَا

(18)إِنَّهَا عُرِضَتْ عَلَى السَّمَاوَاتِ الْمَبْنِيَّةِ وَ الْأَرَضِينَ الْمَدْحُوَّةِ

(19)وَ الْجِبَالِ ذَاتِ الطُّولِ‏ الْمَنْصُوبَةِ

(20)فَلَا أَطْوَلَ وَ لَا أَعْرَضَ وَ لَا أَعْلَى وَ لَا أَعْظَمَ مِنْهَا

(21)وَ لَوِ امْتَنَعَ شَيْ‏ءٌ بِطُولٍ أَوْ عَرْضٍ أَوْ قُوَّةٍ أَوْ عِزٍّ لَامْتَنَعْنَ

(22) وَ لَكِنْ أَشْفَقْنَ مِنَ الْعُقُوبَةِ وَ عَقَلْنَ مَا جَهِلَ مَنْ هُوَ أَضْعَفُ مِنْهُنَّ وَ هُوَ الْإِنْسَانُ

(23)إِنَّهُ كانَ ظَلُوماً جَهُولًا.

علم اللّه تعالى‏

(24)إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى لَا يَخْفَى عَلَيْهِ مَا الْعِبَادُ مُقْتَرِفُونَ فِي لَيْلِهِمْ وَ نَهَارِهِمْ

(25)لَطُفَ بِهِ خُبْراً وَ أَحَاطَ بِهِ عِلْماً

(26)أَعْضَاؤُكُمْ شُهُودُهُ وَ جَوَارِحُكُمْ جُنُودُهُ وَ ضَمَائِرُكُمْ عُيُونُهُ وَ خَلَوَاتُكُمْ عِيَانُهُ‏

متن فارسی

از فرمایشات آن حضرت است که اصحابش را با آن سفارش میکرد، درباره نماز و زکات و امانت

(1)به امر و موضوع نماز رسیدگی نموده و به آن محافظت و مواطبت کنید.

(2)و از آن زیاد بجا آورید، و بوسیله آن بخدا نزدیکی چویید.

(3)زیراکه آن برای مؤمنان فریضه و وظیفه ایست که وقتش معین شده است(سوره نساء-103).

(4)مگر گوش نمیدهید به جواب اهل دوزخ موقعی که از ایشان پرسیده میشود: چه چیز شما را رهنمون به جهنم شد و گگرفتار آتش نمود؟ میگویند: ما از نمازگزاران نبودیم (سوره مدثر-42).

(5)و نماز گناهان را فرومیریزد مانند فروریختن برگ از درختان، وآژاد و رها میکند(انسان را از آتش) مانند آزاد کردن و گشودن گردن بندها.

(6)رسول خدا نماز را تشبیه نموده به آب گرمی که بر در سرای انسان باشد.

(7)پس او در آن آب در هرشبانه روز پنج بارخود را میشوید پس برای او امید و احتمال باقی ماندن چرگی نمی­رود.

(8)حق آنرا مردانی از مؤمنین شناختند، مردانی که آنها را از نماز مشغول نمیسازد آرایش تمتعات دنیا و نه چشم روشنی از قبیل مال و اولاد.

(9)خدای منزه- در سوره نور آیه 37- میفرماید: مردانی که آنها را مشغول نمیسازد تجارت و خرید وفروش از یاد خدا و برپاداشتن نماز ودادن زکات.

(10)رسول خدا خود را با نماز برنج میانداخت و خسته می­نمود با اینکه به او مژده بهشت داده شده بود.

(11)به خاطر فرمایش خدای سبحان(در سوره طه- 132) اهل خود را بنماز امرکن، و خود بر آن صبر و استقامت کند، لذا اهل خود را امر و تشویق به نماز میکرد، و خود به آن صبرو پایداری نمود.

(12)سپس زکات که با نماز وسیله تقرب اهل اسلام قرار داده شده است.

(13)هرکس آنرا با طیب نفس و رغبت بدهد برای او کفاره-گناهان- واز آتش جهنم حجاب و نگهدارنده میشود.

(14)پس نباید کسی نفسش در پی آن باشد(بعد از دادن بیاد آن باشد) و نباید بر آن زیاده اندوه بخورد.

(15)چون کسی که آنرا بدون رغبت و رضایت نفس بدهد و امید داشت هباشد به آنچه (ثواب و عوض) که بهتر از آن باشد پس این شخص جاهل به سنت پیمغبر است.

(16)از اجر و ثواب دست خالی، عملش بی­نتیجه، و پشمیانیش طولانی خواهد بود.

(17)سپس دارای امانت است بتحقیق نومید از رحمت پروردگار شد کسی که اهل امانت نیست.

(18)زیرا امانت عرضه و پیشنهاد شد بر آسمانها برافراشته وبناشده و بر زمینهای گسترده شده.

(19)و بر کوههای دارای طول برقرار شده.

(20)و چیزی بلندتر و پهن تر و عالیتر و بزرگتر از آنها نیست(با این همه از قبول امانت عذر خواسته و ترسیدند).

(21)و اگر چیزی بخاطر بلندی و یا پنهانی و یا قوی بودن و یا عزت و ارجمندی خودداری و مقاومت می کرد اینها(آسمانها و زمینها و کوهها) خودداری میکردند.

(22)ولی از عذاب الهی ترسیدند، و دانستند آنچه را که آنرا ندانست کسی که از آنها ناتوانتر میباشد و آن انسان است.

(23)چون او بسیار ستمگر و نادان می­باشد.(سوره احزاب-72).

گفته اند: مراد از امانت احکام الهیه و تکالیف دینیه است، بعضی گفته اند:مراد امانتها و عهد و پیمانهای مقرر در میان مردم است، وگفته اند: مراد امانت و رهبری مردم است، و منظور از عرض و امتناع و حمل چیست باسد به تفاسیر مراجعه نمود.

(24)خدای منزه و متعالی براو پنهان نمی ­ماند آنچه بندگان مرتکب آن میشوند در شب و روز.

(25)با لطف و پنهان دانی از خبرهای آنها آگاه است، و علم و آگاهی او به آنها احاطه دارد.

(26) اعضای شما گواهان او، و دستها و پاهای شما لشگر و دلها و قلبهای شما جاسوسان او، و خلوتهای شما آشکار او هستند.