متن عربی

109.و من خطبة له (علیه السلام):في أركان الدين‏

الإسلام‏

(1)إِنَّ أَفْضَلَ مَا تَوَسَّلَ بِهِ الْمُتَوَسِّلُونَ إِلَى اللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى الْإِيمَانُ بِهِ وَ بِ رَسُولِهِ

(2)وَ الْجِهَادُ فِي سَبِيلِهِ فَإِنَّهُ ذِرْوَةُ الْإِسْلَامِ

(3)وَ كَلِمَةُ الْإِخْلَاصِ فَإِنَّهَا الْفِطْرَةُ

(4)وَ إِقَامُ الصَّلَاةِ فَإِنَّهَا الْمِلَّةُ

(5)وَ إِيتَاءُ الزَّكَاةِ فَإِنَّهَا فَرِيضَةٌ وَاجِبَةٌ

(6)وَ صَوْمُ شَهْرِ رَمَضَانَ فَإِنَّهُ جُنَّةٌ مِنَ الْعِقَابِ

(7)وَ حَجُّ الْبَيْتِ وَ اعْتِمَارُهُ فَإِنَّهُمَا يَنْفِيَانِ الْفَقْرَ وَ يَرْحَضَانِ الذَّنْبَ

(8)وَ صِلَةُ الرَّحِمِ فَإِنَّهَا مَثْرَاةٌ فِي الْمَالِ وَ مَنْسَأَةٌ فِي الْأَجَلِ

(9)وَ صَدَقَةُ السِّرِّ فَإِنَّهَا تُكَفِّرُ الْخَطِيئَةَ

(10)وَ صَدَقَةُ الْعَلَانِيَةِ فَإِنَّهَا تَدْفَعُ مِيتَةَ السُّوءِ

(11)وَ صَنَائِعُ الْمَعْرُوفِ فَإِنَّهَا تَقِي مَصَارِعَ الْهَوَانِ

(12)أَفِيضُوا فِي ذِكْرِ اللَّهِ فَإِنَّهُ أَحْسَنُ الذِّكْرِ

(13)وَ ارْغَبُوا فِيمَا وَعَدَ الْمُتَّقِينَ فَإِنَّ وَعْدَهُ أَصْدَقُ الْوَعْدِ

(14)وَ اقْتَدُوا بِهَدْيِ نَبِيِّكُمْ فَإِنَّهُ أَفْضَلُ الْهَدْيِ

(15)وَ اسْتَنُّوا بِسُنَّتِهِ فَإِنَّهَا أَهْدَى السُّنَنِ‏.

فضل القرآن‏

(16)وَ تَعَلَّمُوا الْقُرْآنَ فَإِنَّهُ أَحْسَنُ الْحَدِيثِ

(17)وَ تَفَقَّهُوا فِيهِ فَإِنَّهُ رَبِيعُ الْقُلُوبِ

(18)وَ اسْتَشْفُوا بِنُورِهِ فَإِنَّهُ شِفَاءُ الصُّدُورِ

(19)وَ أَحْسِنُوا تِلَاوَتَهُ فَإِنَّهُ أَنْفَعُ الْقَصَصِ

(20)وَ إِنَّ الْعَالِمَ الْعَامِلَ بِغَيْرِ عِلْمِهِ كَالْجَاهِلِ الْحَائِرِ الَّذِي لَا يَسْتَفِيقُ مِنْ جَهْلِهِ

(21)بَلِ الْحُجَّةُ عَلَيْهِ أَعْظَمُ وَ الْحَسْرَةُ لَهُ أَلْزَمُ

(22)وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَلْوَمُ‏.

متن فارسی

از خطبه های آن حضرت است درباره برنامه های اسلام.

(1)بهترین و برترین چیزی که وسیله جویندگان بسوی خدا به آن توسل کنند عبارتست(از چند چیز): یکی ایمان داشتن بخدا و فرستاده او

(2)دوم- جهاد و تلاش نمودن است در راه خدا(راه دین و رضایت خدا) که جهاد وسیله بلندی و پیشرفت اسلام است.

(3)و –سوم- کلمه اخلاص (از راه خلوص و پاکی دل گفتن لا اله الا الله و ملتزم شدن به مضمون آن) که آن برخاسته از فطرت و نهاد انسان است.

(4)و –چهارم- برپاداشتن نماز که آن مظهر ونشانه بارز دین و شریعت است.

(5)و –پنجم- دادن زکات که آن وظیفه و مقرری واجب است.

(6)و –ششم- روزه ماه رمضان که آن سپر از عذاب است.

(7)و –هفتم- بجا آوردن اعمال حج و عمره در کنار بیت خدا که آن دو فقر و نیازمندی را برطرف می کنند، و گناه را می شویند و از بین می برند.

(8)و –هشتم- صله رحم نمودن که مال و ثروت را زیاد می کند، و اجل را به تأخیر می اندازد.

(9)و –نهم- صدقه پنهانی که آن گناهان را می پوشاند.

(10)و –دهم- صدقه علنی و آشکار که آن مرگ بد و ناهنجار را دفع می کند.

(11)و –یازدهم- انجام دادن کارهای نیک که از مرگ ذلیلانه (به ذلت مردن) حفظ می کند.

(12)مشغول و غوطه ور در یاد نمودن خدا شوید که آن بهترین ذکر است.

(13)و در آنچه خدا بر اشخاص متقی وعده داده راغب و مایل باشید، چون وعده خدا راستترین وعده هاست.

(14)و از راه و رسم پیغمبرتان پیروی کنید که آن بهترین راه و رسم است.

(15)و با سنت و روش او عمل و رفتار کنید که آن ا هدایت ترین سنت ها و روشها است.

(16)قرآن را یاد بگیرد که آن بهترین حدیث و سخن است.

(17)و در آن تفقه کنید(فهم و درک خود را بکار گیرید) که قرآن بهار دلها است(دلها را زنده و سرسبز می کند)

(18)و از نور و روشنائی آن شفا بجویید که آن شفای مرضهای سینه ها است.

(19)و آنرا خوب بخوانید ( با فکر و تدبر بخوانید) که آن سودمندترین داستانها است.

(20)چون عالمی که به غیر عمل خود عمل کند مانند نادان سرگردانی است که از جهالت خود بیدار نمی شود.

(21)بلکه حجت الهی بر او بزرگتر و حسرت و اندوه بر او ملازم تر است.

(22) او نزد خدا سرزنش شدنی تر است.