متن عربی

 [303].قَالَ (علیه السلام):(1)لِأَنَسِ بْنِ مَالِكٍ وَ قَدْ كَانَ بَعَثَهُ إِلَى طَلْحَةَ وَ الزُّبَيْرِ لَمَّا جَاءَ إِلَى الْبَصْرَةِ يُذَكِّرُهُمَا شَيْئاً مِمَّا [قَدْ] سَمِعَهُ مِنْ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)فِي مَعْنَاهُمَا فَلَوَى عَنْ ذَلِكَ فَرَجَعَ إِلَيْهِ فَقَالَ إِنِّي أُنْسِيتُ ذَلِكَ الْأَمْرَ فَقَالَ ‏ (علیه السلام):

(2)إِنْ كُنْتَ كَاذِباً فَضَرَبَكَ اللَّهُ بِهَا بَيْضَاءَ لَامِعَةً لَا تُوَارِيهَا الْعِمَامَةُ.

(3)[قال الرضي يعني البرص فأصاب أنسا هذا الداء فيما بعد في وجهه فكان لا يرى إلا [متبرقعا] مبرقعا]

متن فارسی

(1)امام علیه السلام موقع آمدن به بصره انس بن مالک را پیش طلحه و زبیر فرستاد تا بیاد آنها بیاورد آنچه را که از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم درباره هدف و منظور آنها شنیده بود، انس از این مأموریت روبرگرداند و گفت: من آن مطالب را فراموش نموده ام، امام فرمود:

(2)اگر دروغ گفته باشی خدا ترا مبتلا به سفیدی رخشان سازد که عمامه آنرا نپوشاند، منظور امام مرض برص بود،

(3)پس انس بعدها در چهره اش به این مرض مبتلا شد، بعدها دیده نمی شود مگر با نقاب.