بزرگ ترين عيب آن كه چيزى را در خوددارى، بر ديگران عيب بشمار!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  بیعت ( خطبه شماره 136 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

136.و من كلام له  (علیه السلام):في أمر البيعة

(1)لَمْ تَكُنْ بَيْعَتُكُمْ إِيَّايَ فَلْتَةً

(2)وَ لَيْسَ أَمْرِي وَ أَمْرُكُمْ وَاحِداً

(3)إِنِّي أُرِيدُكُمْ لِلَّهِ وَ أَنْتُمْ تُرِيدُونَنِي لِأَنْفُسِكُمْ

(4)أَيُّهَا النَّاسُ أَعِينُونِي عَلَى أَنْفُسِكُمْ وَ ايْمُ اللَّهِ لَأُنْصِفَنَّ الْمَظْلُومَ مِنْ ظَالِمِهِ

(5)وَ لَأَقُودَنَّ الظَّالِمَ بِخِزَامَتِهِ حَتَّى أُورِدَهُ مَنْهَلَ الْحَقِّ وَ إِنْ كَانَ كَارِهاً.


متن فارسی

از سخنان آن حضرت است درباره بیعت

(1)بیعت نمودن شما با من ناگهانی و بدون فکر و اتفاقی نبود (بّلکه از روی فکر و درک بود).

(2)و کار و قصد من با کار و قصد شما یکسان نمی باشد.

(3)من شما را برای خدا می خواهم، و شما مرا برای منافع و مصلحت خودتان می خواهید.

(4)ای مردم مرا بر نفسهای خود یاری کنید( از من اطاعت کنید و اوامر مرا بپذیرید) بخدا  سوگند که انتقام مظلوم را از ظالمش خواهم گرفت و انصاف و عدالت را اجرا خواهم کرد.

(5)و ستمگر را با حلقه بینی( افسارش) می کشم تا او را به سرچشمه حق وارد کنم گرچه کراهت داشته و بی میل باشد.

قبلی بعدی