متن عربی

97.و من كلام له  (علیه السلام):يشير فيه إلى ظلم بني أمية

(1)وَ اللَّهِ لَا يَزَالُونَ حَتَّى لَا يَدَعُوا لِلَّهِ مُحَرَّماً إِلَّا اسْتَحَلُّوهُ وَ لَا عَقْداً إِلَّا حَلُّوهُ

(2)وَ حَتَّى لَا يَبْقَى بَيْتُ مَدَرٍ وَ لَا وَبَرٍ إِلَّا دَخَلَهُ ظُلْمُهُمْ

(3)وَ نَبَا بِهِ سُوءُ [رِعَتِهِمْ‏] رَعْيِهِمْ

(4)وَ حَتَّى يَقُومَ الْبَاكِيَانِ يَبْكِيَانِ بَاكٍ يَبْكِي لِدِينِهِ وَ بَاكٍ يَبْكِي لِدُنْيَاهُ

(5)وَ حَتَّى تَكُونَ نُصْرَةُ أَحَدِكُمْ‏ مِنْ أَحَدِهِمْ كَنُصْرَةِ الْعَبْدِ مِنْ سَيِّدِهِ

(6) إِذَا شَهِدَ أَطَاعَهُ وَ إِذَا غَابَ اغْتَابَهُ

(7)وَ حَتَّى يَكُونَ أَعْظَمَكُمْ فِيهَا [غَنَاءً] عَنَاءً أَحْسَنُكُمْ بِاللَّهِ ظَنّاً

(8) فَإِنْ أَتَاكُمُ اللَّهُ بِعَافِيَةٍ فَاقْبَلُوا

(9)وَ إِنِ ابْتُلِيتُمْ فَاصْبِرُوا فَ إِنَّ الْعاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ‏.

متن فارسی

از سخنان آن حضرت است درباره گرفتاری جامعه اسلامی به ظلم بنی امیه

(1)بخدا سوگند از بین نمی روند(بقدری می مانند) تا آنکه باقی نمی گذارند حرامی برای خدا مگر اینکه حلالش می کنند (تمام حرماها را حلال می کنند) و نه عهد و پیمانی مگر اینکه آنرا می گشایند و می شکنند.

(2)و تا انکه باقی نماند خانه ای از گل و پشم( شهری- دهاتی- چادر) مگر اینکه ستم آنها وارد آن شود(هیچ شهری و دهاتی و چادر نشین از ظلم آنها بی بهره نمی ماند.

(3)و فسد آنها آنرا فرا گیرد، و بدرفتاری و سیاست بد آنها اهل خانه ها را متفرق سازد.

(4)و تا آنکه در جامعه دو نوع گریه کننده پیدا می شود: یک قسم گریه برای دینش می کند، و دیگری برای دنیایش گریه می کند.

(5)و تا انکه باشد یاری دیدن یکی از شما از یکی از ایشان مانند یاری دیدن برده از مولای خود، ویا تا باشد انتقام گرفتن یکی از شما از یکی از انها مانند انتقام گرفتن برده از مولای خود.

(6)چون حاضر شود(روبرو شود) از او اطاعت کند و چون غائب شود از او بدگوی کند.

(7)تا انکه با زحمت ترین و پر مشقت ترین شما در حکومت آنها کسانی باشند که حسن ظن آنها بخدا زیاد است.

(8)اگر خدا شما را عافیت و سلامتی بخشید قبول کنید.

(9)و اگر گرفتارشدید صبر و استقامت نمایید که عاقبت کار از آن تقوا کارانست.