متن عربی

235.و من كلام له  (علیه السلام):قاله لعبد الله بن العباس

(1)و قد جاءه برسالة من عثمان و هو محصور يسأله فيها الخروج إلى ماله بينبع،

(2)ليقل هتف الناس باسمه للخلافة، بعد أن كان سأله مثل ذلك من قبل،

(3) فقال عليه السلام:يَا ابْنَ عَبَّاسٍ مَا يُرِيدُ عُثْمَانُ إِلَّا أَنْ يَجْعَلَنِي جَمَلًا نَاضِحاً بِالْغَرْبِ

(4)أَقْبِلْ وَ أَدْبِرْ بَعَثَ إِلَيَّ أَنْ أَخْرُجَ ثُمَّ بَعَثَ إِلَيَّ أَنْ أَقْدُمَ

(5) ثُمَّ هُوَ الْآنَ يَبْعَثُ إِلَيَّ أَنْ أَخْرُجَ

(6)وَ اللَّهِ لَقَدْ دَفَعْتُ عَنْهُ حَتَّى خَشِيتُ أَنْ أَكُونَ آثِماً.

متن فارسی

235. از سخنان آن حضرت است که به عبدالله ابن عباس فرموده است[1].

(1)از طرف عثمان که در خانه­اش محصور بود پیامی آورده بود که عثمان از امام می­خواست که از مدینه خارج شده و به ملک خود در ینبع برود.

(2)تا هیاهوی و صدای مردم برای نامزد نمودن آن حضرت به خلافت کم شود، پس از آنکه نظیر همان در خواست را قبلاً از آن حضرت کرده بود.

(3)امام فرمود: ای پسر عباس: عثمان می­خواهد مگر اینکه مرا مانند شتر آب کش بادلو قرار دهد.

(4)جلو بیاییم و عقب بروم، به من پیام داد که از مدینه-خارج شدم- سپس پیام داد بیایک-آمدم-

(5)حالا هم پیام داده که از مدینه خارج شوم.

(6)بخدا سوگند بقدری از او دفاع کردم حتی اینکه ترسیدم در دفاع از او گناهکار باشم.