متن عربی
[98] .قَالَ (علیه السلام): (1) يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لَا يُقَرَّبُ فِيهِ إِلَّا الْمَاحِلُ وَ لَا يُظَرَّفُ فِيهِ إِلَّا الْفَاجِرُ وَ لَا يُضَعَّفُ فِيهِ إِلَّا الْمُنْصِفُ يَعُدُّونَ الصَّدَقَةَ فِيهِ غُرْماً وَ صِلَةَ الرَّحِمِ مَنّاً وَ الْعِبَادَةَ اسْتِطَالَةً عَلَى النَّاسِ
(2)فَعِنْدَ ذَلِكَ يَكُونُ السُّلْطَانُ بِمَشُورَةِ [الْإِمَاءِ] النِّسَاءِ وَ إِمَارَةِ الصِّبْيَانِ وَ تَدْبِيرِ الْخِصْيَانِ.
متن فارسی
امام (عليه السّلام) فرمود:(1)برای مردم زمانی می آید که مقرب نمی شود مگر شخص سخن چین نزد سلاطین، وظریف و زیرک شمرده نمی شود مگر با اشخاص بدکار، و ضعیف و ناتوان شمرده نمی شود مگر با اشخاص با انصاف و عادل، در آن زمان صدقه را غرامت، و صله رحم را وسیله منت، و عبادت را وسیله تکبر به مردم می شمارند.
(2)پس در آن هنگام سلطنت و فرمانروایی با مشورت کنیزان، و امیری کودکان، واداره خواجه سرایان می باشد.
قبلی بعدی