متن عربی
61 .و من كتاب له (علیه السلام) إلى كميل بن زياد النخعي و هو عامله على هيت، ينكر عليه تركه دفع من يجتاز به من جيش العدو طالبا الغارة.
(1)أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ تَضْيِيعَ الْمَرْءِ مَا وُلِّيَ وَ تَكَلُّفَهُ مَا كُفِيَ لَعَجْزٌ حَاضِرٌ وَ رَأْيٌ مُتَبَّرٌ
(2)وَ إِنَّ تَعَاطِيَكَ الْغَارَةَ عَلَى أَهْلِ قِرْقِيسِيَا وَ تَعْطِيلَكَ مَسَالِحَكَ الَّتِي وَلَّيْنَاكَ
(3)لَيْسَ [لَهَا] بِهَا مَنْ يَمْنَعُهَا وَ لَا يَرُدُّ الْجَيْشَ عَنْهَا لَرَأْيٌ شَعَاعٌ
(4)فَقَدْ صِرْتَ جِسْراً لِمَنْ أَرَادَ الْغَارَةَ مِنْ أَعْدَائِكَ عَلَى أَوْلِيَائِكَ
(5)غَيْرَ شَدِيدِ الْمَنْكِبِ وَ لَا مَهِيبِ الْجَانِبِ وَ لَا سَادٍّ ثُغْرَةً
(6)وَ لَا كَاسِرٍ لِعَدُوٍّ شَوْكَةً وَ لَا مُغْنٍ عَنْ أَهْلِ مِصْرِهِ وَ لَا مُجْزٍ عَنْ أَمِيرِهِ.
متن فارسی
از نامه های آن حضرت است به کمیل بن زیاد نخعی که فرماندار آن حضرت بود در شهر هیت، درباره اینکه در دفاع از سپاه دشمن که برای غارت وارد شهرها می شود سستی کرده به او انکار و اعتراض می کند.
(1)پس از حمد و صلوات، ضایع نمودن مرد انچه را که به او سپرده شده، و متصدی و مشغول شدن به آنچه از او کفایت شده(به دیگران محول شده) ناتوانی آشکار و نظریه و فکر بی اساس است.
(2)تاخت و تاز تو بر اهل قرقیسیا وترک نمودن تو سرحدّ و پایگاهی را که به تو سپرده ایم.
(3)که در آنجه کسی نباشد از آن دفاع کند و سپاه مهاجم دشمن را از آن برگرداند نظریه و فکر پراکنده و پریشان است.
(4)پل شده ای بر دشمنانی که می خواهند بر دوستانت غارت و چپاول وارد آورند.
(5)درحالی که بازوی محکم نداری، و از تو خوف و ترسی نیست، و نه مرزی جلوگیری می کنی.
(6)و نه می توانی شوکت دشمن را بشکنی، و نه اهل شهر خود را بی نیاز می کنی، و نه از امیر و رئیس خود کفایت می کنی و السلام.
قبلی بعدی