متن عربی
47.و من كلام له (علیه السلام):في ذكر الكوفة
(1)كَأَنِّي بِكِ يَا كُوفَةُ تُمَدِّينَ مَدَّ الْأَدِيمِ الْعُكَاظِيِّ
(2)تُعْرَكِينَ بِالنَّوَازِلِ
(3)وَ تُرْكَبِينَ بِالزَّلَازِلِ
(4)وَ إِنِّي لَأَعْلَمُ أَنَّهُ مَا أَرَادَ بِكِ جَبَّارٌ سُوءاً إِلَّا ابْتَلَاهُ اللَّهُ بِشَاغِلٍ [أَوْ] وَ رَمَاهُ بِقَاتِلٍ.
متن فارسی
از سخنان آن حضرت است درباره کوفه
(1)گویا ترا می بینم ای کوفه کشیده می شوی (مالیده و کوبیده می شود) مانند کشیده شده چرم عکاظ(بازار معروفی بود در جاهلیت).
(2)مالیده و له می شوی با حادثه ها و بلاها.
(3)زلزله ها و اضطرابات سوارت شوند.
(4)و من میدانم که یچ جباری درباره تو اراده بد نمی کند مگر اینکه خدا او را مبتلا می کند به بلا و گرفتاری مشغول کننده، و یا به او می اندازد تیر کشنده.
قبلی بعدی