متن عربی
36: وَ قَدْ لَقِيَهُ عِنْدَ مَسِيرِهِ إِلَى الشَّامِ دَهَاقِينُ الْأَنْبَارِ فَتَرَجَّلُوا لَهُ وَ اشْتَدُّوا بَيْنَ يَدَيْهِ فَقَالَ :(1)مَا هَذَا الَّذِي صَنَعْتُمُوهُ فَقَالُوا خُلُقٌ مِنَّا نُعَظِّمُ بِهِ أُمَرَاءَنَا
(2)فَقَالَ وَ اللَّهِ مَا يَنْتَفِعُ بِهَذَا أُمَرَاؤُكُمْ وَ إِنَّكُمْ لَتَشُقُّونَ عَلَى أَنْفُسِكُمْ فِي دُنْيَاكُمْ وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فِي [أُخْرَاكُمْ] آخِرَتِكُمْ
(3)وَ مَا أَخْسَرَ الْمَشَقَّةَ وَرَاءَهَا الْعِقَابُ وَ أَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَهَا الْأَمَانُ مِنَ النَّارِ
متن فارسی
موقع رفتن آن حضرت به شام کدخدایان شهر انبار با حضرت ملاقات کردند از مرکبهای خود پیاده شده و دررکاب حضرت دویدند، امام علیه السلام فرمود:(1) این چه کاری بود که کردید؟ گفتند: این رسم و خوی ما است که فرمانروایان و حاکمان خود را با آن احترام می نماییم.
(2)فرمود: بخدا سوگند حکمرانان شما از آن سود نمی برند، وشما خود را در دنیا به رنج می اندازید، و در آخر خود را بدبخت می کنید.
(3)وچقدر زیانبار است زنج و مشقتی که پشت سر آن عذاب الهی باشد، و چقدر سودآور است راحتی و آسودگی که همراه آن ایمنی از آتش باشد.
قبلی بعدی