متن عربی

229.و من خطبة له (علیه السلام):و هي في ذكر الملاحم

(1)أَلَا بِأَبِي وَ أُمِّي هُمْ مِنْ عِدَّةٍ أَسْمَاؤُهُمْ فِي السَّمَاءِ مَعْرُوفَةٌ وَ فِي الْأَرْضِ مَجْهُولَةٌ

(2)أَلَا فَتَوَقَّعُوا مَا يَكُونُ مِنْ إِدْبَارِ أُمُورِكُمْ

(3)وَ انْقِطَاعِ وُصَلِكُمْ وَ اسْتِعْمَالِ صِغَارِكُمْ

(4)ذَاكَ حَيْثُ تَكُونُ ضَرْبَةُ السَّيْفِ عَلَى الْمُؤْمِنِ أَهْوَنَ مِنَ الدِّرْهَمِ مِنْ حِلِّهِ

(5)ذَاكَ حَيْثُ يَكُونُ الْمُعْطَى أَعْظَمَ أَجْراً مِنَ الْمُعْطِي

(6)ذَاكَ حَيْثُ تَسْكَرُونَ مِنْ غَيْرِ شَرَابٍ بَلْ مِنَ النِّعْمَةِ وَ النَّعِيمِ

(7)وَ تَحْلِفُونَ مِنْ غَيْرِ اضْطِرَارٍ وَ تَكْذِبُونَ مِنْ غَيْرِ إِحْرَاجٍ

(8) ذَاكَ إِذَا عَضَّكُمُ الْبَلَاءُ كَمَا يَعَضُّ الْقَتَبُ غَارِبَ الْبَعِيرِ

(9)مَا أَطْوَلَ هَذَا الْعَنَاءَ وَ أَبْعَدَ هَذَا الرَّجَاءَ

(10)أَيُّهَا النَّاسُ أَلْقُوا هَذِهِ الْأَزِمَّةَ الَّتِي تَحْمِلُ ظُهُورُهَا الْأَثْقَالَ مِنْ أَيْدِيكُمْ

(11)وَ لَا تَصَدَّعُوا عَلَى سُلْطَانِكُمْ فَتَذُمُّوا غِبَّ فِعَالِكُمْ

(12)وَ لَا تَقْتَحِمُوا مَا اسْتَقْبَلْتُمْ مِنْ فَوْرِ نَارِ الْفِتْنَةِ

(13)وَ أَمِيطُوا عَنْ سَنَنِهَا وَ خَلُّوا قَصْدَ السَّبِيلِ لَهَا

(14)فَقَدْ لَعَمْرِي يَهْلِكُ فِي لَهَبِهَا الْمُؤْمِنُ وَ يَسْلَمُ فِيهَا غَيْرُ الْمُسْلِمِ‏ (15)إِنَّمَا مَثَلِي بَيْنَكُمْ كَمَثَلِ السِّرَاجِ فِي الظُّلْمَةِ يَسْتَضِي‏ءُ بِهِ مَنْ وَلَجَهَا

(16)فَاسْمَعُوا أَيُّهَا النَّاسُ وَ عُوا وَ أَحْضِرُوا آذَانَ قُلُوبِكُمْ تَفْهَمُوا.

متن فارسی

از خطبه­ های آن حضرت است که مخصوص به بیان ملاحم(اخبار آینده) می­باشد- در صبحی صالح 187 است.

(1)آگاه باشید پدر و مادرم فدای اشخاصی باد(امامانی بعد از خودش) که نامهای آنها در آسمان معروف است و در زمین ناشناخته است.

(2)آگاه باشید که باید منتظر حوادث آینده باشید از قبیل پشت نمودن و تنزل کارهای شما.

(3)و گسیخته شدن پیوندهای شما، و روی کار آمدن کهتران شما.

(4)و آن هنگامی است که ضربه شمشمیر بر مؤمن آسانتر است از بدست آوردن در هم از راه حلال.

(5)و آن موقع است که اجر بخشش گیرنده بزرگتر از اجر بخشنده باشد(چون گیرنده مستحق باشد ولی نیّت بخشنده و یا مالش درست نباشد).

(6)آن هنگامی است که مست میشوید ولی نه از شراب بلکه از نعمت و خوشگذرانی.

(7)و سوگند یاد میکنید بدون ضرورت و لزوم، ودروغ میگویید بدون اینکه در تنگنا باشید. و احساس ناراحتی کنید.

(8)و آن زمانی است بلا و گرفتاری شما را میگزد همچنانکه تخته پالان کوهان شتر را میگزد و ناراحت میکند.

(9)چقدر طولانی خواهد بود این زحمت و بلا، و چقدر دور و دراز خواهد بود این امیدواری.

(10)ای مردم افسار این شترانی را که پشت آنها بارسنگین حمل میکند از دست خود بدور اندازید(شاید منظور این است که این افکار فاسد و آراء باطل را بدور اندازید).

(11)و بر حکومت شکاف ایجاد نکنید و از ان پاره نشوید که بعداً نتیجه کارهای خو را با ملالت خواهید کرد.

(12)و وارد نشوید به آنچه با آن روبرو هستید از اشتعال و زبانه آنش فتنه.

(13)خود را از راه آن(فتنه) کنار کشید و وسط راه را برای آن خالی بگذارید.

(14)بجانم سوگند در شعله­های آتش آن(فتنه) مؤمن هلاک میشود، و غیر مسلمان سالم میماند.

(15)مثل من در میان شما مثل چراغی است در تاریکی که هر که داخل آن شود از روشنایی آن چراغ استفاده میکند.

(16)پس ای مردم بشنوید و حفظ کنید، و گوشهای قلبهای خود را حاضر کنید تا فهمید.