متن عربی

[397] .قَالَ (علیه السلام)لِعَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ [رَحِمَهُ اللَّهُ تَعَالَى‏] وَ قَدْ سَمِعَهُ يُرَاجِعُ الْمُغِيرَةَ بْنَ شُعْبَةَ كَلَاماً :دَعْهُ يَا عَمَّارُ فَإِنَّهُ [لَنْ يَأْخُذَ] لَمْ يَأْخُذْ مِنَ الدِّينِ إِلَّا مَا قَارَبَهُ مِنَ الدُّنْيَا وَ عَلَى عَمْدٍ [لَبَّسَ‏] لَبَسَ عَلَى نَفْسِهِ لِيَجْعَلَ الشُّبُهَاتِ عَاذِراً لِسَقَطَاتِهِ‏.

متن فارسی

.آن حضرت به عماربن یاسر (رحمه الله) موقعی که شنید با مغیرة بن شعبه درباره مطلبی گفتگو می کند  فرمود: او را بگذار و ول کند ای عمار، زیرا او از دین نگرفته مگر آنچه را که او را به دنیا نزدیک می سازد، و از روی عمد ودانسته خود را به اشتباه انداخته، تا شبهه ها را بهانه خطاهای خود قرار دهد.