متن عربی
[341] .قَالَ (علیه السلام): (1) مَنْ نَظَرَ فِي عَيْبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ عَيْبِ غَيْرِهِ وَ مَنْ رَضِيَ بِرِزْقِ اللَّهِ لَمْ يَحْزَنْ عَلَى مَا فَاتَهُ وَ مَنْ سَلَّ سَيْفَ الْبَغْيِ قُتِلَ بِهِ
(2)وَ مَنْ كَابَدَ الْأُمُورَ عَطِبَ وَ مَنِ اقْتَحَمَ اللُّجَجَ غَرِقَ وَ مَنْ دَخَلَ مَدَاخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ
(3)وَ مَنْ كَثُرَ كَلَامُهُ كَثُرَ خَطَؤُهُ وَ مَنْ كَثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ حَيَاؤُهُ وَ مَنْ قَلَّ حَيَاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ مَاتَ قَلْبُهُ وَ مَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ
(4)وَ مَنْ نَظَرَ فِي عُيُوبِ [غَيْرِهِ] النَّاسِ فَأَنْكَرَهَا ثُمَّ رَضِيَهَا لِنَفْسِهِ فَذَلِكَ الْأَحْمَقُ بِعَيْنِهِ وَ الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا يَنْفَدُ
(5)وَ مَنْ أَكْثَرَ مِنْ ذِكْرِ الْمَوْتِ رَضِيَ مِنَ الدُّنْيَا بِالْيَسِيرِ وَ مَنْ عَلِمَ أَنَّ كَلَامَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ كَلَامُهُ إِلَّا فِيمَا يَعْنِيهِ.
متن فارسی
امام (عليه السّلام) فرمود:(1)هرکس در عیبهای مردم نگاه کند از عیبهای خود غافل و مشغول می شود، هرکس به روزی خدا داده راضی شود به آنچه از او فوت شده محزون نمی شود، و هرکس شمشیر ظلم و تجاوز با آن کشته می شود.
(2)هرکس با کارها تلاش و مبارزه کند هلاک می گردد، هرکس داخل موجها شود غرق می گردد، و هرکس وارد جایگاههای بد شود متهم می گردد.
(3)هرکس سخنش بسیار شود خطایش بسیار می شود، و هرکس خطایش بسیار شود حیائش کم می گردد، وهرکس حیائش کم شود ورعش کم می شود، و هرکس ورعش کم شود قلبش می میرد، و هرکس قلبش بمیرد داخل آتش می شود.
(4)و هرکس عیوب مردم را دیده و انکار کند سپس آنها را برای خود بپسندد این همان احمق است، و قناعت مالی است که تمام نمی شود.
(5)هرکس مرگ را یاد کند از دنیا به مقدار کم قناعت می کند و هرکس بداند که سخنش از عملش است(سخنهایش مثل کارها حساب دارد) گفتارش کم می شود مگر درباره آنچه برایش لازم و ضروری است.
قبلی بعدی