متن عربی

[456] .قَالَ (علیه السلام): (1) إِنَّ لِبَنِي أُمَيَّةَ مِرْوَداً يَجْرُونَ فِيهِ وَ لَوْ قَدِ اخْتَلَفُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ ثُمَّ [لَوْ] كَادَتْهُمُ الضِّبَاعُ لَغَلَبَتْهُمْ‏.

(2)[قال الرضي [رحمه الله تعالى و هذا من أفصح الكلام و أغربه‏] و المرود [هاهنا] هنا مفعل من الإرواد و هو الإمهال و [الإنظار] الإظهار و هذا من أفصح الكلام و أغربه فكأنه (علیه السلام)شبه المهلة التي هم فيها بالمضمار الذي يجرون فيه إلى الغاية فإذا بلغوا منقطعها انتقض نظامهم بعدها]

متن فارسی

امام (عليه السّلام) فرمود:(1)بنی امیه را زمان مهلتی است که در آن حرکت می کنند، و چون در میان خودشان اختلاف کردند آن وقت اگر کفتارها آنها را فریب دهد به آنها پیروز می آید.

(2)کلمه«مِروَد» در اینجا بر وزن مفعل از ماده «ارواد» است به معنی مهلت دادن، و این فصیح ترین و غریب ترین کلام است، گویا امام علیه السلام زمان مهلت را که به آنها داده شده تشبیه نموده به میدان مسابقه که در آن هدف نهایی حرکت می کنند چون به مقطع آخر برسند نظام کارشان گسیخته می شود.