آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  استدراج مایه هلاکت ( حکمت شماره 112 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

[112] .قَالَ (علیه السلام):  كَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَيْهِ وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِ وَ مَا ابْتَلَى اللَّهُ أَحَداً بِمِثْلِ الْإِمْلَاءِ لَهُ‏.


متن فارسی

امام (عليه السّلام) فرمود:بسا اشخاصی که با احسان و نیکی به استدراج کشیده شده اند(استدراج: بطور تدریج، یواش یواش به هلاکت کشیده شدن) و بسا اشخاصی که با پرده کشیدن و پوشیدن خدا عیبهای او را  فریب خورده اند، وبسا کسانی که با گفتار نیک و تعریف در حق آنها به فتنه افتاده اند، و خدا هیچ کس را با چیزی مانند مهلت دادن گرفتار و امتحان ننموده است.

قبلی بعدی