متن عربی

(7) (و من كتاب له ( عليه السلام  )) (إليه أيضا)

1. أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ أَتَتْنِي مِنْكَ مَوْعِظَةٌ مُوَصَّلَةٌ وَ رِسَالَةٌ مُحَبَّرَةٌ نَمَّقْتَهَا بِضَلَالِكَ وَ أَمْضَيْتَهَا بِسُوءِ رَأْيِكَ.
2. وَ كِتَابُ امْرِئٍ لَيْسَ لَهُ بَصَرٌ يَهْدِيهِ وَ لَا قَائِدٌ يُرْشِدُهُ قَدْ دَعَاهُ الْهَوَى فَأَجَابَهُ وَ قَادَهُ الضَّلَالُ فَاتَّبَعَهُ فَهَجَرَ لَاغِطاً وَ ضَلَّ خَابِطاً.
3. (وَ مِنْ هَذَا الْكِتَابِ)لِأَنَّهَا بَيْعَةٌ وَاحِدَةٌ لَا يُثَنَّى فِيهَا النَّظَرُ وَ لَا يُسْتَأْنَفُ فِيهَا الْخِيَارُ الْخَارِجُ مِنْهَا طَاعِنٌ وَ الْمُرَوِّي فِيهَا مُدَاهِنٌ.

متن فارسی

نامه ای ديگر از آن حضرت (علیه السلام) به معاويه

1. اما بعد، اندرزنامه ای از تو به من رسيد با جمله هايی بربافته و عباراتی که به ضلالت خويش آراسته بودی و از روی بدانديشی روانه کرده بودی.
2. اين نامه، نامه کسی است که نه خود ديده بينا دارد تا راه هدايت را به او نشان دهد، و نه او را رهبری است که راهش بنمايد. هوا و هواس او را فراخوانده و او نيز پاسخش گفته و ضلالت رهنمونش گشته و او نيز متابعتش نموده. هذيانی در هم آميخته، گم گشته و به خطا رفته است.
3. و از اين نامه بيعت کردن فقط يک بار است و دوباره در آن نظر نتوان کرد. گزينش از سر گرفته نشود. هر که از بيعت بيرون رود، طعن زننده است، و هر که در پذيرفتنش درنگ کند و دو دلی نشان دهد، منافق است.