بزرگ ترين عيب آن كه چيزى را در خوددارى، بر ديگران عيب بشمار!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  به زياد بن ابيه ( نامه شماره 21 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

(21) (و من كتاب له ( عليه السلام  )) إليه أيضا

  1. فَدَعِ الْإِسْرَافَ مُقْتَصِداً وَ اذْكُرْ فِي الْيَوْمِ غَداً وَ أَمْسِكْ مِنَ الْمَالِ بِقَدْرِ ضَرُورَتِكَ وَ قَدِّمِ الْفَضْلَ لِيَوْمِ حَاجَتِكَ
  2. أَ تَرْجُو أَنْ يُعْطِيَكَ اللَّهُ أَجْرَ الْمُتَوَاضِعِينَ وَ أَنْتَ عِنْدَهُ مِنَ الْمُتَكَبِّرِينَ وَ تَطْمَعُ وَ أَنْتَ مُتَمَرِّغٌ فِي النَّعِيمِ تَمْنَعُهُ الضَّعِيفَ وَ الْأَرْمَلَةَ أَنْ يُوجِبَ لَكَ ثَوَابَ الْمُتَصَدِّقِينَ
  3. وَ إِنَّمَا الْمَرْءُ مَجْزِيٌّ بِمَا أَسْلَفَ وَ قَادِمٌ عَلَى مَا قَدَّمَ وَ السَّلَامُ

متن فارسی

نامه ای از آن حضرت (علیه السلام) نيز به زياد.

  1. از زياده روی بپرهيز و ميانه روی پيشه کن. امروز به فکر فردايت باش. از مال به قدر نيازت نگه دار و آنچه افزون آيد، پيشاپيش برای روزی که بدان نيازمند گردی، روانه دار.
  2. آيا اميد آن داری که خداوندت پاداش متواضعان دهد، در حالی که، در نزد او از متکبران هستی. آيا در حالی که، خود در ناز و نعمت فرو رفته ای و آن را از ناتوانان و بيوه زنان دريغ می داری، طمع در آن بسته ای که ثواب صدقه دهندگانت دهند
  3. آدمی به آنچه پيشاپيش فرستاده، پاداش بيند و بر سر آن رود که از پيش روانه داشته. والسلام.
قبلی بعدی