صدقه دادن دارويى ثمر بخش است ، و كردار بندگان در دنيا ، فردا در پيش روى آنان جلوه گر است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >   به معاويه ( نامه شماره 30 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

(30) (و من كتاب له ( عليه السلام  )) (إلى معاوية)

  1. فَاتَّقِ اللَّهَ فِيمَا لَدَيْكَ وَ انْظُرْ فِي حَقِّهِ عَلَيْكَ وَ ارْجِعْ إِلَى مَعْرِفَةِ مَا لَا تُعْذَرُ بِجَهَالَتِهِ.
  2. فَإِنَّ لِلطَّاعَةِ أَعْلَاماً وَاضِحَةً وَ سُبُلًا نَيِّرَةً وَ مَحَجَّةً نَهْجَةً وَ غَايَةً مَطْلُوبَةً يَرِدُهَا الْأَكْيَاسُ وَ يُخَالِفُهَا الْأَنْكَاسُ مَنْ نَكَبَ عَنْهَا جَارَ عَنِ الْحَقِّ وَ خَبَطَ فِي التِّيهِ وَ غَيَّرَ اللَّهُ نِعْمَتَهُ وَ أَحَلَّ بِهِ نِقْمَتَهُ.
  3. فَنَفْسَكَ نَفْسَكَ فَقَدْ بَيَّنَ اللَّهُ لَكَ سَبِيلَكَ وَ حَيْثُ تَنَاهَتْ بِكَ أُمُورُكَ فَقَدْ أَجْرَيْتَ إِلَى غَايَةِ خُسْرٍ وَ مَحَلَّةِ كُفْرٍ.
  4. وَ إِنَّ نَفْسَكَ قَدْ أَوْلَجَتْكَ شَرّاً وَ أَقْحَمَتْكَ غَيّاً وَ أَوْرَدَتْكَ الْمَهَالِكَ وَ أَوْعَرَتْ عَلَيْكَ الْمَسَالِكَ.

متن فارسی

از نامه آن حضرت (علیه السلام) به معاويه

  1. پس از خدای بترس. در آنچه به تو ارزانی داشته و در حقی که بر گردن تو نهاده نظر کن و به شناخت چيزهايی که به ناشناختنشان معذور نيستی باز گرد.
  2. زيرا فرمانبرداری را نشانه هايی آشکار است و راههايی روشن و جاده هايی راست و دور از کژی و نهايتی مطلوب همگان. راهی که زيرکان و خردمندان در آن گام نهند و سفلگان سرافکنده از آن دور می شوند. هر که از آن راه پای بيرون نهد، از راه حق بيرون شده و در بيابان گمراهی سرگردان گشته است. خدا نعمتش را بر او دگرگون کند و خشم خود را بر سر او فرستد.
  3. پس خود را بپای، خود را بپای، خداوند برای تو راهت را آشکار ساخته. هر جا که هستی، همان جا بايست که کار را به حد نهايت رسانده ای. نهايتی که خسران است و کفر.
  4. نفس تو، تو را به بدی گرفتار ساخته و به گمراهی در انداخته و به مهلکه کشيده و راهها را بر تو دشوار گردانيده است.
قبلی بعدی