دانش، ميراثى گرانبها ، و آداب ، زيورهاى هميشه تازه ، و انديشه ، آيينه اى شفاف است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  نكوهش بیعت شکنان ( خطبه شماره 22 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

(22) (و من خطبة له ( عليه السلام  )

  1. أَلَا وَ إِنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ ذَمَرَ حِزْبَهُ
  2. وَ اسْتَجْلَبَ جَلَبَهُ
  3. لِيَعُودَ الْجَوْرُ إِلَى أَوْطَانِهِ
  4. وَ يَرْجِعَ الْبَاطِلُ إِلَى نِصَابِهِ
  5. وَ اللَّهِ مَا أَنْكَرُوا عَلَيَّ مُنْكَراً
  6. وَ لَا جَعَلُوا بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ نِصْفاً
  7. وَ إِنَّهُمْ لَيَطْلُبُونَ حَقّاً هُمْ تَرَكُوهُ
  8. وَ دَماً هُمْ سَفَكُوهُ
  9. فَلَئِنْ كُنْتُ شَرِيكَهُمْ فِيهِ فَإِنَّ لَهُمْ لَنَصِيبَهُمْ مِنْهُ
  10. وَ لَئِنْ كَانُوا وَلُّوهُ دُونِي فَمَا التَّبِعَةُ إِلَّا عِنْدَهُمْ
  11. وَ إِنَّ أَعْظَمَ حُجَّتِهِمْ لَعَلَى أَنْفُسِهِمْ
  12. يَرْتَضِعُونَ أُمّاً قَدْ فَطَمَتْ
  13. وَ يُحْيُونَ بِدْعَةً قَدْ أُمِيتَتْ
  14. يَا خَيْبَةَ الدَّاعِي
  15. مَنْ دَعَا
  16. وَ إِلَامَ أُجِيبَ
  17. وَ إِنِّي لَرَاضٍ بِحُجَّةِ اللَّهِ عَلَيْهِمْ وَ عِلْمِهِ فِيهِمْ
  18. فَإِنْ أَبَوْا أَعْطَيْتُهُمْ حَدَّ السَّيْفِ
  19. وَ كَفَى بِهِ شَافِياً مِنَ الْبَاطِلِ وَ نَاصِراً لِلْحَقِّ
  20. وَ مِنَ الْعَجَبِ بَعْثُهُمْ إِلَيَّ أَنْ أَبْرُزَ لِلطِّعَانِ
  21. وَ أَنْ أَصْبِرَ لِلْجِلَادِ
  22. هَبِلَتْهُمُ الْهَبُولُ
  23. لَقَدْ كُنْتُ وَ مَا أُهَدَّدُ بِالْحَرْبِ
  24. وَ لَا أُرْهَبُ بِالضَّرْبِ
  25. وَ إِنِّي لَعَلَى يَقِينٍ مِنْ رَبِّي
  26. وَ غَيْرِ شُبْهَةٍ مِنْ دِينِي

متن فارسی

خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام)

  1. آگاه باشيد، كه شيطان حزب خود را بر انگيخته
  2. و سپاه خويش بسيج كرده،
  3. تابار ديگر، ستم در جاى خود مستقر گردد
  4. و باطل به جايگاه خود بازگردد.
  5. به خدا سوگند، هر چه كوشيدند منكرى از من نديدند
  6. ولى ميان من و خود به انصاف داورى نكردند.
  7. از من حقى را مى طلبند كه خود آن را واگذاشته اند
  8. و خونى را مى خواهند كه خود ريخته اند
  9. اگر مى گويند كه من در ريختن آن خون شريكشان بوده ام، مگر نه اين است كه آنها را در آن نصيبى بوده است
  10. و اگر آنان خود بتنهايى آن خون ريخته اند، پس جز آنها كسى گناهكار نخواهد بود و به كيفر آن دچارند.
  11. هر دليل كه بياورند، به زيان خود آنهاست.
  12. از مادرى شير مى خواهند كه پستانش خشكيده است
  13. و مى خواهند بدعتى را زنده كنند كه ديگر مرده است.
  14. چه نوميد است اين دعوت كننده
  15. كيست آنكه فرا مى خواند
  16. و به چه چيز بايد پاسخ داد
  17. به هر چه خداوند ميان من و ايشان داورى كند، بدان خشنودم، كه او به كردارهاى ايشان آگاه است.
  18. اگر سر بر تابند شمشير تيز حوالتشان كنم،
  19. كه شمشير درمان باطل است و ياريگر حق.
  20. شگفت در اين است كه مرا به آوردگاه مى خوانند
  21. و مى خواهند كه در نبرد پاى بفشرم.
  22. مادرانشان در سوگشان بگريند.
  23. هيچگاه كسى نتوانسته مرا از تهديد به جنگ بترساند
  24. يا از ضرب شمشير به وحشت افكند.
  25. زيرا من در ايمان به خدا به مرز يقين رسيده ام
  26. و هرگز در دين خود شبهه نياورم.
قبلی بعدی