خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > تشویق به اعمال پسندیده ( خطبه شماره 63 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(63) (و من خطبة له ( عليه السلام )
- فَاتَّقُوا اللَّهَ عِبَادَ اللَّهِ
- وَ بَادِرُوا آجَالَكُمْ بِأَعْمَالِكُمْ
- وَ ابْتَاعُوا مَا يَبْقَى لَكُمْ بِمَا يَزُولُ عَنْكُمْ
- وَ تَرَحَّلُوا فَقَدْ جُدَّ بِكُمْ
- وَ اسْتَعِدُّوا لِلْمَوْتِ فَقَدْ أَظَلَّكُمْ
- وَ كُونُوا قَوْماً صِيحَ بِهِمْ فَانْتَبَهُوا
- وَ عَلِمُوا أَنَّ الدُّنْيَا لَيْسَتْ لَهُمْ بِدَارٍ فَاسْتَبْدَلُوا
- فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ يَخْلُقْكُمْ عَبَثاً
- وَ لَمْ يَتْرُكْكُمْ سُدًى
- وَ مَا بَيْنَ أَحَدِكُمْ وَ بَيْنَ الْجَنَّةِ أَوِ النَّارِ إِلَّا الْمَوْتُ أَنْ يَنْزِلَ بِهِ
- وَ إِنَّ غَايَةً تَنْقُصُهَا اللَّحْظَةُ
- وَ تَهْدِمُهَا السَّاعَةُ لَجَدِيرَةٌ بِقَصْرِ الْمُدَّةِ
- وَ إِنَّ غَائِباً يَحْدُوهُ الْجَدِيدَانِ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ
- لَحَرِيٌّ بِسُرْعَةِ الْأَوْبَةِ
- وَ إِنَّ قَادِماً يَقْدَمُ بِالْفَوْزِ أَوِ الشِّقْوَةِ
- لَمُسْتَحِقٌّ لِأَفْضَلِ الْعُدَّةِ
- فَتَزَوَّدُوا فِي الدُّنْيَا مِنَ الدُّنْيَا مَا تُحْرِزُونَ بِهِ أَنْفُسَكُمْ غَداً
- فَاتَّقَى عَبْدٌ رَبَّهُ
- نَصَحَ نَفْسَهُ
- وَ قَدَّمَ تَوْبَتَهُ
- وَ غَلَبَ شَهْوَتَهُ
- فَإِنَّ أَجَلَهُ مَسْتُورٌ عَنْهُ
- وَ أَمَلَهُ خَادِعٌ لَهُ
- وَ الشَّيْطَانُ مُوَكَّلٌ بِهِ
- يُزَيِّنُ لَهُ الْمَعْصِيَةَ لِيَرْكَبَهَا
- وَ يُمَنِّيهِ التَّوْبَةَ لِيُسَوِّفَهَا
- حَتَّى تَهْجُمَ مَنِيَّتُهُ عَلَيْهِ أَغْفَلَ مَا يَكُونُ عَنْهَا
- فَيَا لَهَا حَسْرَةً عَلَى ذِي غَفْلَةٍ أَنْ يَكُونَ عُمُرُهُ عَلَيْهِ حُجَّةً
- وَ أَنْ تُؤَدِّيَهُ أَيَّامُهُ إِلَى شِقْوَةٍ
- نَسْأَلُ اللَّهَ سُبْحَانَهُ أَنْ يَجْعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِمَّنْ لَا تُبْطِرُهُ نِعْمَةٌ
- وَ لَا تُقَصِّرُ بِهِ عَنْ طَاعَةِ رَبِّهِ غَايَةٌ
- وَ لَا تَحُلُّ بِهِ بَعْدَ الْمَوْتِ نَدَامَةٌ وَ لَا كَآبَةٌ
متن فارسی
خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام)
- از خداى بترسيد، اى بندگان خداى.
- و پيش از آنكه مرگتان فرا رسد دست به اعمال صالح زنيد
- و با نعمت ناپايدار دنيا، ثواب ابدى آخرت را به دست آوريد.
- بار سفر بربنديد، كه اين سفر را به اصرار از شما خواهند.
- مهياى مرگ باشيد، كه بر سرتان سايه افكنده است.
- از آن جماعت باشيد، كه چون بر آنان بانگ زنند بيدار مى شوند
- و مى دانند، كه دنيا جاى درنگ نيست. از اين رو، دنيا را داده اند و آخرت را به عوض گرفته اند.
- خداوند سبحان شما را به عبث نيافريده
- و به هر حال خود رها نكرده است.
- ميان شما و نعمت بهشت و آتش دوزخ فاصله اى جز مرگ نيست، مرگى كه بى ترديد آمدنى است.
- و چه كوتاه است مدت عمر تو، زيرا از گذشت لحظه اى، مى كاهد
- و از رفتن ساعتى، بنيادش درهم مى ريزد.
- غايبى كه گذشت شب و روز به اصرار فرا مى خوانندش
- شتابان بازخواهد گشت.
- قاصدى كه با بشارت رستگارى يا تهديد شوربختى از راه مى رسد،
- سزاوار است، كه با نيكوترين توشه پذيرايش شوى.
- [پس، از اين جهان توشه آخرت برداريد تا خود را از عقوبت روز جزا در امان نگه داريد.]
- بنده اى از پروردگار خود مى ترسد،
- كه خود به اصلاح حال خويش پردازد
- و پيش از مرگ توبه كند
- و بر خواهشهاى نفس خود پيروز گردد.
- زيرا اجل چهره فرو پوشيده
- و آرزوها فريبنده
- و شيطان مهيا و در كمين است
- تا گناهان را در چشم او بيارايد و به ارتكاب معاصى برانگيزاندش.
- شيطان آدمى را به توبه اميدوار سازد و او، بدين وسوسه، هر بار توبه را به تأخير اندازد،
- تا بناگهان مرگ بر او هجوم آورد، در حالى كه، از خيال مرگ غافل است.
- اى حسرتا بر كسى كه دستخوش غفلت گردد و روز قيامت زندگى دنيوى او بر ضد او گواهى دهد
- و زيستن در اين جهان او را به شقاوت كشاند.
- از خداوند سبحان مى خواهم، كه ما و شما را در زمره كسانى قرار دهد كه نعمت دنيا سرمستشان نمى سازد
- و هيچ هدفى آنان را از فرمانبردارى پروردگارشان باز نمى دارد
- و مرگ سبب پشيمانى و اندوهشان نمى شود.
قبلی بعدی
