خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > فضیلت رسول الله و خاندانش ( خطبه شماره 99 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(99) (و من خطبة له ( عليه السلام ) (و من أخرى)
- الْحَمْدُ لِلَّهِ النَّاشِرِ فِي الْخَلْقِ فَضْلَهُ
- وَ الْبَاسِطِ فِيهِمْ بِالْجُودِ يَدَهُ
- نَحْمَدُهُ فِي جَمِيعِ أُمُورِهِ
- وَ نَسْتَعِينُهُ عَلَى رِعَايَةِ حُقُوقِهِ
- وَ نَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ غَيْرُهُ
- وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ
- أَرْسَلَهُ بِأَمْرِهِ صَادِعاً
- وَ بِذِكْرِهِ نَاطِقاً
- فَأَدَّى أَمِيناً
- وَ مَضَى رَشِيداً
- وَ خَلَّفَ فِينَا رَايَةَ الْحَقِّ
- مَنْ تَقَدَّمَهَا مَرَقَ
- وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا زَهَقَ
- وَ مَنْ لَزِمَهَا لَحِقَ
- دَلِيلُهَا مَكِيثُ الْكَلَامِ
- بَطِي ءُ الْقِيَامِ
- سَرِيعٌ إِذَا قَامَ
- فَإِذَا أَنْتُمْ أَلَنْتُمْ لَهُ رِقَابَكُمْ
- وَ أَشَرْتُمْ إِلَيْهِ بِأَصَابِعِكُمْ
- جَاءَهُ الْمَوْتُ فَذَهَبَ بِهِ
- فَلَبِثْتُمْ بَعْدَهُ مَا شَاءَ اللَّهُ حَتَّى يُطْلِعَ اللَّهُ لَكُمْ مَنْ يَجْمَعُكُمْ وَ يَضُمُّ نَشْرَكُمْ
- فَلَا تَطْمَعُوا فِي غَيْرِ مُقْبِلٍ
- وَ لَا تَيْأَسُوا مِنْ مُدْبِرٍ
- فَإِنَّ الْمُدْبِرَ عَسَى أَنْ تَزِلَّ بِهِ إِحْدَى قَائِمَتَيْهِ وَ تَثْبُتَ الْأُخْرَى
- وَ تَرْجِعَا حَتَّى تَثْبُتَا جَمِيعاً
- أَلَا إِنَّ مَثَلَ آلِ مُحَمَّدٍ ( صلى الله عليه وآله و سلم )كَمَثَلِ نُجُومِ السَّمَاءِ
- إِذَا خَوَى نَجْمٌ طَلَعَ نَجْمٌ
- فَكَأَنَّكُمْ قَدْ تَكَامَلَتْ مِنَ اللَّهِ فِيكُمُ الصَّنَائِعُ
- وَ أَرَاكُمْ مَا كُنْتُمْ تَأْمُلُونَ
متن فارسی
خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام)
- حمد و سپاس خداوندى را، كه فضل و احسانش را در ميان آفريدگان پراكنده است.
- و دست جود و سخا بر آنان گشاده.
- در هر كار كه كند سپاسگزارش هستيم
- و براى اداى حقوق او، از او يارى مى جوييم.
- شهادت مى دهيم كه خدايى جز او نيست
- و محمد (صلى اللّه عليه و آله) بنده او و پيامبر اوست.
- او را به رسالت فرستاد تا به فرمان او باطل را درهم شكند
- و به ياد او زبان گشايد.
- محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) وظيفه پيامبرى خويش، در عين امانت، ادا كرد
- و با رستگارى جهان را وداع گفت
- و پرچم حق را در ميان ما نهاد.
- هر كه از آن پيشى جويد از دين به در رود
- و هر كه از آن واپس ماند، تباه شود
- و هر كه همراه او گام بردارد همراه رستگارى باشد.
- گيرنده و برنده آن پرچم با انديشه و تأنّى سخن گويد
- و در انجام دادن كارها درنگ كند
- و چون برخيزد، سريع، به كار پردازد.
- در آن هنگام، كه بر فرمان او گردن نهاده ايد
- و او را به انگشت به يكديگر نشان مى دهيد،
- مرگش در رسد
- و شما پس از او تا آن گاه كه مشيت خدا باشد، بمانيد. آن گاه خداوند كسى را كه پراكندگان را گرد آورد و به هم پيوندد، بر شما آشكار سازد.
- پس در آنكه دست به كارى نمى زند، طعن مزنيد
- و از آنكه از شما روى در پوشيده، نوميد مشويد.
- اى بسا كه يك پاى در كار نبود و پاى ديگر بر جاى ثابت ماند
- و پس از چندى هر دو پاى درست شود و به كار افتد.
- بدانيد كه آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) همانند ستارگان آسمان اند.
- چون ستاره اى غروب كند، ستاره ديگر بردمد.
- گويى خداوند نيكيهاى خود را در حق شما به كمال رسانيده است
- و آنچه را كه در آرزويش مى بوديد به شما نشان داده است.
قبلی بعدی
