خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > صفات پیامبر و تهدید بنی امیه ( خطبه شماره 104 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(104) (و من خطبة له ( عليه السلام )
- حَتَّى بَعَثَ اللَّهُ مُحَمَّداً ( صلى الله عليه وآله و سلم )
- شَهِيداً وَ بَشِيراً وَ نَذِيراً
- خَيْرَ الْبَرِيَّةِ طِفْلًا
- وَ أَنْجَبَهَا كَهْلًا
- وَ أَطْهَرَ الْمُطَهَّرِينَ شِيمَةً
- وَ أَجْوَدَ الْمُسْتَمْطَرِينَ دِيمَةً
- فَمَا احْلَوْلَتْ لَكُمُ الدُّنْيَا فِي لَذَّتِهَا
- وَ لَا تَمَكَّنْتُمْ مِنْ رَضَاعِ أَخْلَافِهَا
- إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا صَادَفْتُمُوهَا
- جَائِلًا خِطَامُهَا
- قَلِقاً وَضِينُهَا
- قَدْ صَارَ حَرَامُهَا عِنْدَ أَقْوَامٍ بِمَنْزِلَةِ السِّدْرِ الْمَخْضُودِ
- وَ حَلَالُهَا بَعِيداً غَيْرَ مَوْجُودٍ
- وَ صَادَفْتُمُوهَا وَ اللَّهِ ظِلًّا مَمْدُوداً إِلَى أَجْلٍ مَعْدُودٍ
- فَالْأَرْضُ لَكُمْ شَاغِرَةٌ
- وَ أَيْدِيكُمْ فِيهَا مَبْسُوطَةٌ
- وَ أَيْدِي الْقَادَةِ عَنْكُمْ مَكْفُوفَةٌ
- وَ سُيُوفُكُمْ عَلَيْهِمْ مُسَلَّطَةٌ
- وَ سُيُوفُهُمْ عَنْكُمْ مَقْبُوضَةٌ
- أَلَا وَ إِنَّ لِكُلِّ دَمٍ ثَائِراً
- وَ لِكُلِّ حَقٍّ طَالِباً
- وَ إِنَّ الثَّائِرَ فِي دِمَائِنَا كَالْحَاكِمِ فِي حَقِّ نَفْسِهِ
- وَ هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا يُعْجِزُهُ مَنْ طَلَبَ
- وَ لَا يَفُوتُهُ مَنْ هَرَبَ
- فَأُقْسِمُ بِاللَّهِ يَا بَنِي أُمَيَّةَ عَمَّا قَلِيلٍ لَتَعْرِفُنَّهَا فِي أَيْدِي غَيْرِكُمْ وَ فِي دَارِ عَدُوِّكُمْ
- أَلَا إِنَّ أَبْصَرَ الْأَبْصَارِ مَا نَفَذَ فِي الْخَيْرِ طَرْفُهُ
- أَلَا إِنَّ أَسْمَعَ الْأَسْمَاعِ مَا وَعَى التَّذْكِيرَ وَ قَبِلَهُ
- أَيُّهَا النَّاسُ اسْتَصْبِحُوا مِنْ شُعْلَةِ مِصْبَاحِ وَاعِظٍ مُتَّعِظٍ
- وَ امْتَاحُوا مِنْ صَفْوِ عَيْنٍ قَدْ رُوِّقَتْ مِنَ الْكَدَرِ
- عِبَادَ اللَّهِ لَا تَرْكَنُوا إِلَى جَهَالَتِكُمْ
- وَ لَا تَنْقَادُوا إِلَى أَهْوَائِكُمْ
- فَإِنَّ النَّازِلَ بِهَذَا الْمَنْزِلِ نَازِلٌ بِشَفَا جُرُفٍ هَارٍ
- يَنْقُلُ الرَّدَى عَلَى ظَهْرِهِ مِنْ مَوْضِعٍ
- إِلَى مَوْضِعٍ لِرَأْيٍ يُحْدِثُهُ بَعْدَ رَأْيٍ
- يُرِيدُ أَنْ يُلْصِقَ مَا لَا يَلْتَصِقُ
- وَ يُقَرِّبُ مَا لَا يَتَقَارَبُ
- فَاللَّهَ اللَّهَ أَنْ تَشْكُوا إِلَى مَنْ لَا يُشْكِي شَجْوَكُمْ
- وَ لَا يَنْقُضُ بِرَأْيِهِ مَا قَدْ أُبْرِمَ لَكُمْ
- إِنَّهُ لَيْسَ عَلَى الْإِمَامِ إِلَّا مَا حُمِّلَ مِنْ أَمْرِ رَبِّهِ
- الْإِبْلَاغُ فِي الْمَوْعِظَةِ
- وَ الِاجْتِهَادُ فِي النَّصِيحَةِ
- وَ الْإِحْيَاءُ لِلسُّنَّةِ
- وَ إِقَامَةُ الْحُدُودِ عَلَى مُسْتَحِقِّيهَا
- وَ إِصْدَارُ السُّهْمَانِ عَلَى أَهْلِهَا
- فَبَادِرُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِ تَصْوِيحِ نَبْتِهِ
- وَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُشْغَلُوا بِأَنْفُسِكُمْ عَنْ مُسْتَثَارِ الْعِلْمِ مِنْ عِنْدِ أَهْلِهِ
- وَ انْهَوْا غَيْرَكُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ تَنَاهَوْا عَنْهُ
- فَإِنَّمَا أُمِرْتُمْ بِالنَّهْيِ بَعْدَ التَّنَاهِي
متن فارسی
خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام)
- تا اين كه محمد (صلى اللّه عليه و آله) را به رسالت فرستاد.
- گواه، مژده دهنده و، بيم دهنده.
- او در خردسالى بهترين مردمان بود
- و چون به سن كمال رسيد، برگزيده ترين آنها.
- به سرشت، پاكتر از همه پاكان بود.
- باران نرم بخشش او بيش از هر بخشنده اى تشنگان را سيراب مى نمود.
- پس، دنيا به كامتان شيرين نگرديد
- و خوردن شير پستانهايش برايتان ميسّر نشد،
- مگر آن گاه كه آن را چون اشترى يافتيد،
- گسسته مهار،
- كه از لاغرى تنگش سست و لغزان بود.
- در نزد اقوامى، حرامش به مثابه درخت سدرى از خار پيراسته
- و حلالش دور از دسترس و ناياب.
- به خدا سوگند، كه دنياى شما چونان سايه اى است تا زمانى معين بر زمين گسترده.
- عرصه زمين خالى افتاده و بى صاحب
- و، دست شما بر آن گشاده،
- و دست پيشوايان واقعى را بر شما بسته اند،
- زيرا شمشيرهاى شما بر آنان مسلط است
- و شمشيرهاى آنها از شما برداشته.
- بدانيد، كه هر خونى را طلب كننده خونى است
- و هر حقى را جوينده اى.
- آنكه به خونخواهى ما بر مى خيزد، در ميان شما چنان داورى كند كه گويى در حق خود داورى مى كند.
- او خدايى است كه هر كه را كه خواهد كه به دست آورد، توان گريختنش نيست
- و هر كه بگريزد از او رهايى نيابد.
- اى بنى اميه، به خدا سوگند مى خورم، كه بزودى دنيا را خواهيد يافت كه در دست ديگرى است غير از شما و، در سراى دشمنان شماست.
- بدانيد، كه بيناترين چشمها، چشمى است كه نظرش در خير باشد
- و شنواترين گوشها گوشى است كه پند نيوشد و بپذيرد.
- اى مردم از شعله چراغ آن اندرز دهنده اى كه خود به آنچه مى گويد عمل مى كند فروغ گيريد.
- و از آن چشمه اى آب برگيريد كه آبش صافى و گواراست نه تيره گون و گل آلود.
- اى بندگان خدا، به نادانيهاى خود ميل و اعتماد مكنيد
- و در پى هواهاى نفس مرويد،
- كه آنكه در چنين منزلى فرود آيد، به كسى ماند كه بر كناره آب برده رودى فرود آمده كه هر لحظه بيم فرو ريختنش باشد.
- بار هلاكت خود را بر دوش گرفته از جايى به ديگر جاى مى برد.
- زيرا هر بار رأيى ديگر مى دهد
- و مى خواهد چيزى را كه سازوار نيست، سازوار سازد
- و آنچه به نزديك نمى آيد به نزديك آورد.
- خدا را، شكايت به نزد كسى مبريد كه اندوه شما نزدايد و نيازتان بر نياورد.
- و آنچه را كه براى شما مبرم و محكم است با رأى فاسد خود نقص كرده بشكند.
- هر آينه، آنچه بر عهده امام است، اين است كه آنچه را كه خداوند به او فرمان داده به جا آورد:
- چون، رساندن مواعظ
- و سعى در نيكخواهى
- و احياى سنت پيامبر
- و اقامه حدود خدا بر كسانى كه سزاوار آن هستند
- و اداى حق هر كس از بيت المال.
- پس به تحصيل علم بشتابيد، پيش از آنكه كشته اش خشك شود.
- و پيش از آنكه به خود پردازيد و از بر گرفتن ثمره علم از صاحبان حقيقيش محروم مانيد.
- خود مرتكب كارهاى ناپسند مشويد و ديگران را از ارتكاب آن باز داريد.
- زيرا شما مأمور شده ايد كه نخست خود از منكر بپرهيزيد و سپس، ديگران را از ارتكاب آن نهى كنيد.
قبلی بعدی
