متن عربی

(104) (و من خطبة له ( عليه السلام  )

1. حَتَّى بَعَثَ اللَّهُ مُحَمَّداً ( صلى الله عليه وآله و سلم )
2. شَهِيداً وَ بَشِيراً وَ نَذِيراً
3. خَيْرَ الْبَرِيَّةِ طِفْلًا
4. وَ أَنْجَبَهَا كَهْلًا
5. وَ أَطْهَرَ الْمُطَهَّرِينَ شِيمَةً
6. وَ أَجْوَدَ الْمُسْتَمْطَرِينَ دِيمَةً
7. فَمَا احْلَوْلَتْ لَكُمُ الدُّنْيَا فِي لَذَّتِهَا
8. وَ لَا تَمَكَّنْتُمْ مِنْ رَضَاعِ أَخْلَافِهَا
9. إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا صَادَفْتُمُوهَا
10. جَائِلًا خِطَامُهَا
11. قَلِقاً وَضِينُهَا
12. قَدْ صَارَ حَرَامُهَا عِنْدَ أَقْوَامٍ بِمَنْزِلَةِ السِّدْرِ الْمَخْضُودِ
13. وَ حَلَالُهَا بَعِيداً غَيْرَ مَوْجُودٍ
14. وَ صَادَفْتُمُوهَا وَ اللَّهِ ظِلًّا مَمْدُوداً إِلَى أَجْلٍ مَعْدُودٍ
15. فَالْأَرْضُ لَكُمْ شَاغِرَةٌ
16. وَ أَيْدِيكُمْ فِيهَا مَبْسُوطَةٌ
17. وَ أَيْدِي الْقَادَةِ عَنْكُمْ مَكْفُوفَةٌ
18. وَ سُيُوفُكُمْ عَلَيْهِمْ مُسَلَّطَةٌ
19. وَ سُيُوفُهُمْ عَنْكُمْ مَقْبُوضَةٌ
20. أَلَا وَ إِنَّ لِكُلِّ دَمٍ ثَائِراً
21. وَ لِكُلِّ حَقٍّ طَالِباً
22. وَ إِنَّ الثَّائِرَ فِي دِمَائِنَا كَالْحَاكِمِ فِي حَقِّ نَفْسِهِ
23. وَ هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا يُعْجِزُهُ مَنْ طَلَبَ
24. وَ لَا يَفُوتُهُ مَنْ هَرَبَ
25. فَأُقْسِمُ بِاللَّهِ يَا بَنِي أُمَيَّةَ عَمَّا قَلِيلٍ لَتَعْرِفُنَّهَا فِي أَيْدِي غَيْرِكُمْ وَ فِي دَارِ عَدُوِّكُمْ
26. أَلَا إِنَّ أَبْصَرَ الْأَبْصَارِ مَا نَفَذَ فِي الْخَيْرِ طَرْفُهُ
27. أَلَا إِنَّ أَسْمَعَ الْأَسْمَاعِ مَا وَعَى التَّذْكِيرَ وَ قَبِلَهُ
28. أَيُّهَا النَّاسُ اسْتَصْبِحُوا مِنْ شُعْلَةِ مِصْبَاحِ وَاعِظٍ مُتَّعِظٍ
29. وَ امْتَاحُوا مِنْ صَفْوِ عَيْنٍ قَدْ رُوِّقَتْ مِنَ الْكَدَرِ
30. عِبَادَ اللَّهِ لَا تَرْكَنُوا إِلَى جَهَالَتِكُمْ
31. وَ لَا تَنْقَادُوا إِلَى أَهْوَائِكُمْ
32. فَإِنَّ النَّازِلَ بِهَذَا الْمَنْزِلِ نَازِلٌ بِشَفَا جُرُفٍ هَارٍ
33. يَنْقُلُ الرَّدَى عَلَى ظَهْرِهِ مِنْ مَوْضِعٍ
34. إِلَى مَوْضِعٍ لِرَأْيٍ يُحْدِثُهُ بَعْدَ رَأْيٍ
35. يُرِيدُ أَنْ يُلْصِقَ مَا لَا يَلْتَصِقُ
36. وَ يُقَرِّبُ مَا لَا يَتَقَارَبُ
37. فَاللَّهَ اللَّهَ أَنْ تَشْكُوا إِلَى مَنْ لَا يُشْكِي شَجْوَكُمْ
38. وَ لَا يَنْقُضُ بِرَأْيِهِ مَا قَدْ أُبْرِمَ لَكُمْ
39. إِنَّهُ لَيْسَ عَلَى الْإِمَامِ إِلَّا مَا حُمِّلَ مِنْ أَمْرِ رَبِّهِ
40. الْإِبْلَاغُ فِي الْمَوْعِظَةِ
41. وَ الِاجْتِهَادُ فِي النَّصِيحَةِ
42. وَ الْإِحْيَاءُ لِلسُّنَّةِ
43. وَ إِقَامَةُ الْحُدُودِ عَلَى مُسْتَحِقِّيهَا
44. وَ إِصْدَارُ السُّهْمَانِ عَلَى أَهْلِهَا
45. فَبَادِرُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِ تَصْوِيحِ نَبْتِهِ
46. وَ مِنْ قَبْلِ  أَنْ تُشْغَلُوا بِأَنْفُسِكُمْ عَنْ مُسْتَثَارِ الْعِلْمِ مِنْ عِنْدِ أَهْلِهِ
47. وَ انْهَوْا غَيْرَكُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ تَنَاهَوْا عَنْهُ
48. فَإِنَّمَا أُمِرْتُمْ بِالنَّهْيِ بَعْدَ التَّنَاهِي

متن فارسی

خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام)

1. تا اين كه محمد (صلى اللّه عليه و آله) را به رسالت فرستاد.
2. گواه، مژده دهنده و، بيم دهنده.
3. او در خردسالى بهترين مردمان بود
4. و چون به سن كمال رسيد، برگزيده ترين آنها.
5. به سرشت، پاكتر از همه پاكان بود.
6. باران نرم بخشش او بيش از هر بخشنده اى تشنگان را سيراب مى نمود.
7. پس، دنيا به كامتان شيرين نگرديد
8. و خوردن شير پستانهايش برايتان ميسّر نشد،
9. مگر آن گاه كه آن را چون اشترى يافتيد،
10. گسسته مهار،
11. كه از لاغرى تنگش سست و لغزان بود.
12. در نزد اقوامى، حرامش به مثابه درخت سدرى از خار پيراسته
13. و حلالش دور از دسترس و ناياب.
14. به خدا سوگند، كه دنياى شما چونان سايه اى است تا زمانى معين بر زمين گسترده.
15. عرصه زمين خالى افتاده و بى صاحب
16. و، دست شما بر آن گشاده،
17. و دست پيشوايان واقعى را بر شما بسته اند،
18. زيرا شمشيرهاى شما بر آنان مسلط است
19. و شمشيرهاى آنها از شما برداشته.
20. بدانيد، كه هر خونى را طلب كننده خونى است
21. و هر حقى را جوينده اى.
22. آنكه به خونخواهى ما بر مى خيزد، در ميان شما چنان داورى كند كه گويى در حق خود داورى مى كند.
23. او خدايى است كه هر كه را كه خواهد كه به دست آورد، توان گريختنش نيست
24. و هر كه بگريزد از او رهايى نيابد.
25. اى بنى اميه، به خدا سوگند مى خورم، كه بزودى دنيا را خواهيد يافت كه در دست ديگرى است غير از شما و، در سراى دشمنان شماست.
26. بدانيد، كه بيناترين چشمها، چشمى است كه نظرش در خير باشد
27. و شنواترين گوشها گوشى است كه پند نيوشد و بپذيرد.
28. اى مردم از شعله چراغ آن اندرز دهنده اى كه خود به آنچه مى گويد عمل مى كند فروغ گيريد.
29. و از آن چشمه اى آب برگيريد كه آبش صافى و گواراست نه تيره گون و گل آلود.
30. اى بندگان خدا، به نادانيهاى خود ميل و اعتماد مكنيد
31. و در پى هواهاى نفس مرويد،
32. كه آنكه در چنين منزلى فرود آيد، به كسى ماند كه بر كناره آب برده رودى فرود آمده كه هر لحظه بيم فرو ريختنش باشد.
33. بار هلاكت خود را بر دوش گرفته از جايى به ديگر جاى مى برد.
34. زيرا هر بار رأيى ديگر مى دهد
35. و مى خواهد چيزى را كه سازوار نيست، سازوار سازد
36. و آنچه به نزديك نمى آيد به نزديك آورد.
37. خدا را، شكايت به نزد كسى مبريد كه اندوه شما نزدايد و نيازتان بر نياورد.
38. و آنچه را كه براى شما مبرم و محكم است با رأى فاسد خود نقص كرده بشكند.
39. هر آينه، آنچه بر عهده امام است، اين است كه آنچه را كه خداوند به او فرمان داده به جا آورد:
40. چون، رساندن مواعظ
41. و سعى در نيكخواهى
42. و احياى سنت پيامبر
43. و اقامه حدود خدا بر كسانى كه سزاوار آن هستند
44. و اداى حق هر كس از بيت المال.
45. پس به تحصيل علم بشتابيد، پيش از آنكه كشته اش خشك شود.
46. و پيش از آنكه به خود پردازيد و از بر گرفتن ثمره علم از صاحبان حقيقيش محروم مانيد.
47. خود مرتكب كارهاى ناپسند مشويد و ديگران را از ارتكاب آن باز داريد.
48. زيرا شما مأمور شده ايد كه نخست خود از منكر بپرهيزيد و سپس، ديگران را از ارتكاب آن نهى كنيد.