متن عربی

(41) (و من خطبة له ( عليه السلام  )

1. إِنَّ الْوَفَاءَ تَوْأَمُ الصِّدْقِ
2. وَ لَا أَعْلَمُ جُنَّةً أَوْقَى مِنْهُ
3. وَ لَا يَغْدِرُ
4. مَنْ عَلِمَ كَيْفَ الْمَرْجِعُ
5. وَ لَقَدْ أَصْبَحْنَا فِي زَمَانٍ قَدِ اتَّخَذَ أَكْثَرُ أَهْلِهِ الْغَدْرَ كَيْساً
6. وَ نَسَبَهُمْ أَهْلُ الْجَهْلِ فِيهِ إِلَى حُسْنِ الْحِيلَةِ
7. مَا لَهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ
8. قَدْ يَرَى الْحُوَّلُ الْقُلَّبُ وَجْهَ الْحِيلَةِ
9. وَ دُونَهُ مَانِعٌ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ وَ نَهْيِهِ
10. فَيَدَعُهَا رَأْيَ عَيْنٍ بَعْدَ الْقُدْرَةِ عَلَيْهَا
11. وَ يَنْتَهِزُ فُرْصَتَهَا مَنْ لَا حَرِيجَةَ لَهُ فِي الدِّينِ

متن فارسی

خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام)

1. وفا همزاد راستى است.
2. هيچ سپرى نمى شناسم كه بهتر از وفا آدمى را از گزند در امان دارد.
3. و آنكه بداند، كه پس از مرگ به كجا باز مى گردد، هرگز راه بيوفايى نپويد.
4. ما در زمانى زندگى مى كنيم كه بيشتر مردمش بيوفايى و غدر را گونه اى كياست مى شمرند
5. و نادانان نيز، چنين مردمى را زيرك و كارگشا مى خوانند.
6. اينان چه سودى مى برند خدايشان نابود كناد،
7. مردم كار افتاده و زيركى هستند كه مى دانند در هر كارى چه حيلت سازند،
8. ولى امر و نهى خداوندى سد راه آنهاست.
9. اينان با آنكه راه و رسم حيله گرى را مى دانند و بر انجام آن توانايند، گرد آن نمى گردند.
10. تنها كسانى كه از هيچ گناهى پروايشان نيست، همواره منتظر فرصت اند تا در كار مردم حيلتى به كار برند.