خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > نیز در پیشگوییها ( خطبه شماره 101 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(101) (و من خطبة له ( عليه السلام ) تجري هذا المجرى
- وَ ذَلِكَ يَوْمٌ يَجْمَعُ اللَّهُ فِيهِ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ لِنِقَاشِ الْحِسَابِ
- وَ جَزَاءِ الْأَعْمَالِ
- خُضُوعاً قِيَاماً
- قَدْ أَلْجَمَهُمُ الْعَرَقُ
- وَ رَجَفَتْ بِهِمُ الْأَرْضُ
- فَأَحْسَنُهُمْ حَالًا مَنْ وَجَدَ لِقَدَمَيْهِ مَوْضِعاً
- وَ لِنَفْسِهِ مُتَّسَعاً
- (منها)
- فِتَنٌ كَقِطَعِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ
- لَا تَقُومُ لَهَا قَائِمَةٌ
- وَ لَا تُرَدُّ لَهَا رَايَةٌ
- تَأْتِيكُمْ مَزْمُومَةً مَرْحُولَةً
- يَحْفِزُهَا قَائِدُهَا
- وَ يَجْهَدُهَا رَاكِبُهَا
- أَهْلُهَا قَوْمٌ شَدِيدٌ كَلَبُهُمْ
- قَلِيلٌ سَلَبُهُمْ
- يُجَاهِدُهُمْ فِي اللَّهِ قَوْمٌ أَذِلَّةٌ عِنْدَ الْمُتَكَبِّرِينَ
- فِي الْأَرْضِ مَجْهُولُونَ
- وَ فِي السَّمَاءِ مَعْرُوفُونَ
- فَوَيْلٌ لَكِ يَا بَصْرَةُ عِنْدَ ذَلِكِ مِنْ جَيْشٍ مِنْ نِقَمِ اللَّهِ
- لَا رَهَجَ لَهُ وَ لَا حِسَّ
- وَ سَيُبْتَلَى أَهْلُكِ بِالْمَوْتِ الْأَحْمَرِ
- وَ الْجُوعِ الْأَغْبَرِ
متن فارسی
خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام) در همين باب
- روز رستاخيز، روزى است كه خداوند در آن روز، پيشينيان را و آنان را، كه پس از آنها آمده اند، گرد مى آورد، تا به حسابشان برسد
- و پاداش اعمالشان را بدهد.
- مردم در آن روز خاضعانه بر پاى ايستاده اند
- و عرق از چهره هايشان به دهانهايشان روان است.
- لرزش زمين مى لرزاندشان.
- نيكو حال ترين آنها، كسى است كه براى خود جاى پايى بيابد
- و براى آسايش خود مكانى فراخ.
- و از اين خطبه
- فتنه هايى است چون ظلمت شب.
- كس را ياراى آن نيست كه در برابرشان برپاى خيزد.
- هيچيك از درفشهايش واپس نخواهد نشست.
- فتنه ها همانند اشترى مهار كرده و پالان بر پشت نهاده،
- كه آنكه مهارش را مى كشد به شتابش وادارد
- و آنكه بر آن سوار شده تا حد توان مى دواندش، به سوى شما مى آيند.
- آن فتنه جويان قومى هستند كه سخت دلى و آزارشان
- بيش و رخت و جامه شان اندك است.
- گروهى با آنان در راه خدا جهاد مى كنند كه در چشم خودخواهان مشتى فرومايه اند.
- در روى زمين هيچ جا كسى آنان را نمى شناسد
- ولى در آسمان نزد همه شناخته اند.
- اى بصره، در آن زمان واى بر تو، از لشكرى كه نشانى است از انتقام خداوندى.
- چنان آيند كه نه غبارى برانگيزند و نه آوازى برآورند.
- ساكنانت به مرگ سرخ گرفتار آيند
- و گرسنگيشان به خاك هلاك افكند.
قبلی بعدی
