خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > منع عمر از رفتن به جنگ رومیان ( خطبه شماره 134 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(134) (و من كلام له ( عليه السلام ) و قد شاوره عمر بن الخطاب في الخروج إلى غزو الروم بنفسه
- وَ قَدْ تَوَكَّلَ اللَّهُ لِأَهْلِ هَذَا الدِّينِ بِإِعْزَازِ الْحَوْزَةِ وَ سَتْرِ الْعَوْرَةِ
- وَ الَّذِي نَصَرَهُمْ وَ هُمْ قَلِيلٌ لَا يَنْتَصِرُونَ
- وَ مَنَعَهُمْ وَ هُمْ قَلِيلٌ لَا يَمْتَنِعُونَ
- حَيٌّ لَا يَمُوتُ
- إِنَّكَ مَتَى تَسِرْ إِلَى هَذَا الْعَدُوِّ بِنَفْسِكَ فَتَلْقَهُمْ فَتُنْكَبْ لَا تَكُنْ لِلْمُسْلِمِينَ كَانِفَةٌ دُونَ أَقْصَى بِلَادِهِمْ
- لَيْسَ بَعْدَكَ مَرْجِعٌ يَرْجِعُونَ إِلَيْهِ
- فَابْعَثْ إِلَيْهِمْ رَجُلًا مِحْرَباً
- وَ احْفِزْ مَعَهُ أَهْلَ الْبَلَاءِ وَ النَّصِيحَةِ
- فَإِنْ أَظْهَرَ اللَّهُ فَذَاكَ مَا تُحِبُّ
- وَ إِنْ تَكُنِ الْأُخْرَى كُنْتَ رِدْءاً لِلنَّاسِ وَ مَثَابَةً لِلْمُسْلِمِينَ.
متن فارسی
سخنى از آن حضرت (علیه السلام) عمر براى اين كه خود به نبرد روميان رود با او مشورت كرد و على (علیه السلام) فرمود:
- خداوند، براى پيروان اين دين، بر عهده گرفته است كه حوزه دينشان را مستحكم گرداند و حريم اسلام را از تعرض خصم مصون دارد.
- آن خداوندى، كه ياريشان كرد و هنوز شمارشان اندك بود و كس به ياريشان برنمى خاست
- و آنان را از دشمنانشان حفظ كرد و حال آنكه، آنان را شمار اندك بو و توان دفاع از خود را نداشتند.
- اوست كه زنده است و نمى ميرد.
- اگر تو خود به سوى دشمن روى و خود با دشمن روياروى شوى، اگر مغلوب گردى، مسلمانان را تا اقصا بلادشان پناهگاهى نمى ماند
- و بعد از تو مرجعى ندارند كه به آن باز گردند.
- پس مردى سلحشور را به سوى ايشان بفرست
- و سپاهى گران همراه او كن كه هم جنگ آزموده باشند و هم نيكخواه اسلام.
- اگر خداوند پيروزش گرداند كه اين همان است كه تو خواسته اى
- و اگر كار را گونه اى ديگر افتاد، در آن حال، تو پناه مردم و مرجع مسلمانان خواهى بود.
قبلی بعدی