متن عربی

108.وَ قَدْ تُوُفِّيَ سَهْلُ بْنُ حُنَيْفٍ الْأَنْصَارِيُ  بِالْكُوفَةِ بَعْدَ مَرْجِعِهِ مِنْ صِفِّينَ مَعَهُ وَ كَانَ أَحَبَّ النَّاسِ إِلَيْهِ :لَوْ أَحَبَّنِي جَبَلٌ لَتَهَافَتَ.

 و معنى ذلك أن المحنة تغلظ عليه فتسرع المصائب إليه و لا يفعل ذلك إلا بالأتقياء الأبرار و المصطفين الأخيار و هذا مثل قوله (عليه السلام) مَنْ أَحَبَّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ فَلْيَسْتَعِدَّ لِلْفَقْرِ جِلْبَاباً و قد يؤول ذلك على معنى آخر ليس هذا موضع ذكره .

متن فارسی

هنگامى كه سهل بن حنيف انصارى، كه يكى از دوستان امام (علیه السلام) بود، پس از آنكه با او از صفين بازگشت، در كوفه وفات كرد، در باره او فرمود: اگر كوهى هم مرا دوست بدارد، فرو ريزد.

معنى اين سخن اين است كه رنج و محنت بر او سخت مى گيرد و مصيبتها به سوى او بشتابند و اين جفا نرود مگر با پرهيزگاران و نيكان و برگزيدگان و اين شبيه است به اين سخن حضرت كه فرمود:

هر كس كه ما اهل بيت را به دوستى گيرد، بايد جامه درويشى را بر تن بپذيرد.

اين عبارت را به گونه ديگر هم تأويل كرده اند كه در اينجا جاى ذكر آن نيست.