بار خدايا، تو به دوستانت از همه دوستانشان مهربانترى و بر آنان كه به تو توكل كنند از هركس ديگر كارسازتر. درون پرده رازشان را مى بينى و بر ضمايرشان آگاهى و اندازه بصيرتشان را مى شناسى و اسرارشان بر تو آشكار است و دلهايشان در حسرت ديدار تو سوخته است.
اگر غربت به وحشتشان افكند ياد تو انس و آرامش آنهاست و اگر باران مصايب بر سرشان ببارد به پناه جستن از تو روى آرند. زيرا مى دانند كه زمام همه كارها به دست توست و هر چه شود به مشيت و قضاى توست.
بار خدايا، اگر زبانم از سؤال عاجز است يا ندانم چسان روى سؤال به درگاه تو آرم، مرا به آنچه صلاح من در آن است، راه بنماى و دلم را به جايى كه رستگارى من آن جاست، متوجه ساز كه چنين رهنمودها از تو بعيد نيست و چنين كارسازيها از تو شگفت نباشد.
بار خدايا، با من به بخشايش خود رفتار كن و به عدالت خود رفتار مكن.
