دعوت كنندة بى عمل، چون تير انداز بدون كمان است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  دعاى باران ( حکمت شماره 464 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

464.فِي دُعَاءٍ اسْتَسْقَى بِهِ : اللَّهُمَّ اسْقِنَا ذُلَلَ السَّحَائِبَ دُونَ صِعَابِهَا.

و هذا من الكلام العجيب الفصاحة و ذلك أنه (عليه السلام) شبه السحائب ذوات الرعود و البوارق و الرياح و الصواعق بالإبل الصعاب التي تقمص برحالها و تتوقص بركبانها.

و شبه السحائب الخالية من تلك الروائع بالإبل الذلل التي تحتلب طيعة و تقتعد مسمحة.


متن فارسی

و در طلب باران فرمود (علیه السلام): بار خدايا، ما را باران ده از ابرهايى كه به فرمان اند نه از ابرهايى چموش و سخت نافرمان.

رضى گويد: اين سخنى است در فصاحت شگفت آور. زيرا ابرهاى تندر زاى آذرخش افكن همراه با بادها و صاعقه ها را به اشتران سركش كه بر مى جهند و بارهاى خود مى افكنند و سواران خود را بر زمين مى زنند، تشبيه كرده

و ابرهاى خالى از تندر و آذرخش را به اشتران رام كه، به آسانى، شيرشان را توان دوشيد و، به آسانى بر آنها سوار توان شد.

قبلی بعدی