خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > در باره غصب حق خود ( خطبه شماره 76 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(76) (و من كلام له ( عليه السلام )
- إِنَّ بَنِي أُمَيَّةَ لَيُفَوِّقُونَنِي تُرَاثَ مُحَمَّدٍ ( صلى الله عليه وآله و سلم )تَفْوِيقاً
- وَ اللَّهِ لَئِنْ بَقِيتُ لَهُمْ لَأَنْفُضَنَّهُمْ نَفْضَ اللَّحَّامِ الْوِذَامَ التَّرِبَةَ و يروى التراب الوذمة و هو على القلب
- و قوله (علیه السلام)ليفوقونني أي يعطونني من المال قليلا قليلا
- كفواق الناقة و هو الحلبة الواحدة من لبنها
- و الوذام التربة جمع وذمة
- و هي الحزة من الكرش
- أو الكبد تقع في التراب فتنفض
متن فارسی
سخنى از آن حضرت (علیه السلام)
- بنى اميه از ميراث محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) اندكى را به من مى دهند، چونان اندك شيرى كه به بچه شتر دهند.
- به خدا سوگند، اگر زنده بمانم آنان را پراكنده سازم و به دور افكنم، آنسان، كه قصاب پاره اى از جگر يا شكنبه خاك آلود را به دور مى افكند.
- من مى گويم: «ليفوّقوننى»،
- يعنى مال را اندك اندك به من مى رسانند.
- و «فواق الناقة» يعنى آن را يك بار شيردادن.
- و «وذام» جمع «و ذمه» است.
- و آن پاره جگر يا شكنبه اى است كه بر روى خاك افتاده و قصاب آن را به دور مى اندازد.
قبلی بعدی