نامه ای از آن حضرت (علیه السلام) به عاملانی که لشکر از سرزمينهايشان می گذرد
از بنده خدا، علی امير المؤمنين، به گرد آورندگان خراج و عمال بلاد که لشکر از سرزمينشان می گذرد.
اما بعد. من لشکری را گسيل داشتم که اگر خدا خواهد بر شما خواهد گذشت و آنچه را که خداوند واجب گردانيده است به آنان سفارش کرده ام، که به کس آزار نرسانند و گزند خويش از ديگران باز دارند. من، در نزد شما، به سبب بيعتی که ميان ماست، بيزارم از آسيبی که سپاهيان به مردم رسانند. مگر آنکه، يکی از آنها گرسنه مانده و برای سير کردن خود، جز آن راهی نداشته باشد.
پس کسی را که دست به ستم می گشايد در برابر ستمش کيفر دهيد. در عين حال، سفيهانتان را از زيان رسانيدن و تعرض به آنها منع کنيد.
من خود در ميان لشکرم. شکايتهای خود به من رسانيد. و آن سختيها که از ايشان به شما رسد و توان دفع آن را جز به خدا، يا به من نداريد، با من در ميان نهيد، تا به ياری خدا آن را دگرگون سازم و اصلاح کنم. ان شاء اللّه.
