چون دنيا به كسى روى آورد ، نيكى هاى ديگران را به او عاريت دهد ، و چون از او روى برگرداند خوبى هاى او را نيز بربايند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  دعایی از آن حضرت ( خطبه شماره 216 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

(216) (و من دعاء له ( عليه السلام  )

  1. اللَّهُمَّ صُنْ وَجْهِي بِالْيَسَارِ وَ لَا تَبْذُلْ جَاهِي بِالْإِقْتَارِ فَأَسْتَرْزِقَ طَالِبِي رِزْقِكَ وَ أَسْتَعْطِفَ شِرَارَ خَلْقِكَ وَ أُبْتَلَى بِحَمْدِ مَنْ أَعْطَانِي وَ أُفْتَتَنَ بِذَمِّ مَنْ مَنَعَنِي.
  2. وَ أَنْتَ مِنْ وَرَاءِ ذَلِكَ كُلِّهِ وَلِيُّ الْإِعْطَاءِ وَ الْمَنْعِ ( إِنَّكَ عَلى  كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ).

متن فارسی

دعايى از آن حضرت (علیه السلام)

  1. بار خدايا، به توانگرى، آبرويم را حفظ كن و مكانتم را به بينوايى تباه منماى كه از روزيخواران تو روزى خواهم، يا از مردم بدكردارت مهربانى جويم و يا به ستايش كسانى، كه به من چيزى بخشيده اند، مبتلا گردم و يا به نكوهش كسانى، كه مرا محروم داشته اند، فريفته شوم.
  2. سرانجام، تويى كه مى توانى ببخشى و مى توانى نبخشى كه تو بر هر چيز توانايى.
قبلی بعدی