خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > طلب باران ( خطبه شماره 143 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(143) (و من خطبة له ( عليه السلام ) في الاستسقاء
- أَلَا وَ إِنَّ الْأَرْضَ الَّتِي تَحْمِلُكُمْ وَ السَّمَاءَ الَّتِي تُظِلُّكُمْ مُطِيعَتَانِ لِرَبِّكُمْ
- وَ مَا أَصْبَحَتَا تَجُودَانِ لَكُمْ بِبَرَكَتِهِمَا تَوَجُّعاً لَكُمْ
- وَ لَا زُلْفَةً إِلَيْكُمْ
- وَ لَا لِخَيْرٍ تَرْجُوَانِهِ مِنْكُمْ
- وَ لَكِنْ أُمِرَتَا بِمَنَافِعِكُمْ فَأَطَاعَتَا
- وَ أُقِيمَتَا عَلَى حُدُودِ مَصَالِحِكُمْ فَأَقَامَتَا
- إِنَّ اللَّهَ يَبْتَلِي عِبَادَهُ عِنْدَ الْأَعْمَالِ السَّيِّئَةِ بِنَقْصِ الثَّمَرَاتِ
- وَ حَبْسِ الْبَرَكَاتِ
- وَ إِغْلَاقِ خَزَائِنِ الْخَيْرَاتِ
- لِيَتُوبَ تَائِبٌ
- وَ يُقْلِعَ مُقْلِعٌ
- وَ يَتَذَكَّرَ مُتَذَكِّرٌ
- وَ يَزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ
- وَ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ الِاسْتِغْفَارَ سَبَباً لِدُرُورِ الرِّزْقِ وَ رَحْمَةِ الْخَلْقِ
- فَقَالَ سُبْحَانَهُ ( اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ)
- فَرَحِمَ اللَّهُ امْرَأً اسْتَقْبَلَ تَوْبَتَهُ
- وَ اسْتَقَالَ خَطِيئَتَهُ
- وَ بَادَرَ مَنِيَّتَهُ
- اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَيْكَ مِنْ تَحْتِ الْأَسْتَارِ وَ الْأَكْنَانِ
- وَ بَعْدَ عَجِيجِ الْبَهَائِمِ وَ الْوِلْدَانِ
- رَاغِبِينَ فِي رَحْمَتِكَ وَ رَاجِينَ فَضْلَ نِعْمَتِكَ وَ خَائِفِينَ مِنْ عَذَابِكَ وَ نِقْمَتِكَ
- اللَّهُمَّ فَاسْقِنَا غَيْثَكَ
- وَ لَا تَجْعَلْنَا مِنَ الْقَانِطِينَ
- وَ لَا تُهْلِكْنَا بِالسِّنِينَ
- وَ لَا تُؤَاخِذْنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّايَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
- اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَيْكَ نَشْكُو إِلَيْكَ مَا لَا يَخْفَى عَلَيْكَ
- حِينَ أَلْجَأَتْنَا الْمَضَايِقُ الْوَعْرَةُ
- وَ أَجَاءَتْنَا الْمَقَاحِطُ الْمُجْدِبَةُ
- وَ أَعْيَتْنَا الْمَطَالِبُ الْمُتَعَسِّرَةُ
- وَ تَلَاحَمَتْ عَلَيْنَا الْفِتَنُ الْمُسْتَصْعَبَةُ
- اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُكَ أَلَّا تَرُدَّنَا خَائِبِينَ
- وَ لَا تَقْلِبَنَا وَاجِمِينَ
- وَ لَا تُخَاطِبَنَا بِذُنُوبِنَا
- وَ لَا تُقَايِسَنَا بِأَعْمَالِنَا
- اللَّهُمَّ انْشُرْ عَلَيْنَا غَيْثَكَ وَ بَرَكَتَكَ
- وَ رِزْقَكَ وَ رَحْمَتَكَ
- وَ اسْقِنَا سُقْيَا نَافِعَةً مُرْوِيَةً مُعْشِبَةً
- تُنْبِتُ بِهَا مَا قَدْ فَاتَ
- وَ تُحْيِي بِهَا مَا قَدْ مَاتَ
- نَافِعَةَ الْحَيَا
- كَثِيرَةَ الْمُجْتَنَى
- تُرْوِي بِهَا الْقِيعَانَ
- وَ تُسِيلُ الْبُطْنَانَ
- وَ تَسْتَوْرِقُ الْأَشْجَارَ
- وَ تُرْخِصُ الْأَسْعَارَ
- إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ.
متن فارسی
خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام) در طلب باران
- بدانيد، زمينى كه شما را بر پشت خود حمل مى كند و آسمانى كه بر سرتان سايه گسترده است، فرمانبردار پروردگار شما هستند
- و اگر بركات خود را بر شما ارزانى مى دارند، بدان سبب نيست كه بر شما دل مى سوزانند
- يا مى خواهند به شما تقرب جويند
- يا از شما اميد خيرى دارند،
- بلكه، خداوند آن دو را فرمان داده كه به شما سود رسانند و آن دو هم اطاعت كرده اند.
- خداوند، زمين و آسمان را براى مصالح شما بر پاى داشته و آن دو نيز برپاى ايستاده اند.
- ايزد تعالى بندگانش را كه مرتكب اعمال ناشايست شوند، به كاسته شدن ميوه هاشان
- و نگه داشتن بركات از ايشان
- و فرو بستن خزاين خيرات به روى آنان مى آزمايد.
- تا توبه كنندگان توبه كنند
- و گناهكاران از گناه كردن باز ايستند
- و پندگيرندگان پند گيرند.
- و آن كه اراده گناه كرده و منزجر گردد.
- خداوند، آمرزش خواستن را سبب فراوانى روزى و رحمت بر آفريدگان قرار داده،
- كه فرمايد: «از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او آمرزنده است. تا از آسمان برايتان پى در پى باران فرستد. و شما به اموال و فرزندان مدد كند.»
- پس، خداوند رحمت كند كسى را كه به توبه روى آورد
- و از خطاهاى خود بخشش طلبد
- و بر مرگ خود پيشى گيرد و تدارك امر آخرت كند.
- اى خداوند، ما به سوى تو بيرون آمده ايم، از درون خيمه ها و خانه هايى
- كه ناله و فرياد ستوران و كودكانمان از آن بلند است.
- در حالى كه، رحمت تو را مى طلبيم و اميد به فضل نعمت تو بسته ايم و از عذاب و خشم تو بيمناكيم.
- بار خدايا، ما را به باران خود سيراب نما
- و نوميدمان باز مگردان
- و به قحط هلاك منماى
- و به آنچه سفيهان كرده اند مؤاخذت مكن. اى بخشاينده ترين بخشايندگان.
- اى خداوند، ما به سوى تو بيرون آمده ايم، تا آنچه را كه بر تو پوشيده نيست به تو شكايت كنيم.
- زيرا تنگناهاى دشوارمان به بيچارگى كشانده،
- خشكساليهاى مشقت بار ما را به درگاه تو رانده.
- و خواسته هاى دست نايافتنى به رنجمان افكنده
- و فتنه هاى ناهنجار، گريبانگيرمان شده است.
- بار خدايا، از تو مى خواهيم كه ما را، از درگاه خود، نوميد بازنگردانى
- و اندوهگين واپس نفرستى
- و ما را به گناهانمان مورد خطاب قرار ندهى
- و برابر اعمالمان كيفر ندهى.
- بار خدايا، بر ما باران و بركت
- و روزى و رحمت خود بگستران.
- بر ما بارانى ببار سودمند، سيراب كننده، روياننده گياهان،
- كه بروياند هر چه را كه نابود شده،
- و زنده گرداند، هر چه را كه مرده است.
- بارانى بر ما ببار، كه تشنگى را برطرف گرداند
- كه و ميوه ها را افزون سازد
- و زمينهاى پست را سيراب كند
- و بر دره ها سيلاب افكند
- و درختان را برگ روياند
- و نرخها را بشكند
- كه تو به هر كارى كه بخواهى توانايى.
قبلی بعدی
