متن عربی

(122) (و من كلام له ( عليه السلام  ) (قاله لأصحابه في ساعة الحرب)

1. وَ أَيُّ امْرِئٍ مِنْكُمْ أَحَسَّ مِنْ نَفْسِهِ رِبَاطَةَ جَأْشٍ عِنْدَ اللِّقَاءِ
2. وَ رَأَى مِنْ أَحَدٍ مِنْ إِخْوَانِهِ فَشَلًا
3. فَلْيَذُبَّ عَنْ أَخِيهِ بِفَضْلِ نَجْدَتِهِ الَّتِي فُضِّلَ بِهَا عَلَيْهِ كَمَا يَذُبُّ عَنْ نَفْسِهِ
4. فَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُ مِثْلَهُ
5. إِنَّ الْمَوْتَ طَالِبٌ حَثِيثٌ لَا يَفُوتُهُ الْمُقِيمُ
6. وَ لَا يُعْجِزُهُ الْهَارِبُ
7. إِنَّ أَكْرَمَ الْمَوْتِ الْقَتْلُ
8. وَ الَّذِي نَفْسُ ابْنِ أَبِي طَالِبٍ بِيَدِهِ لَأَلْفُ ضَرْبَةٍ بِالسَّيْفِ أَهْوَنُ عَلَيَّ مِنْ مِيتَةٍ عَلَى الْفِرَاشِ فِي غَيْرِ طَاعَةِ اللَّهِ

متن فارسی

سخنى از آن حضرت (علیه السلام) به اصحاب خود در عرصه پيكار فرمود:

1. هر مرد جنگاورى از شما كه در عرصه نبرد خود را دلير يابد
2. و در يكى از برادرانش ترس و سستى بيند،
3. بايد كه به نيروى دلاورى خويش-  كه خداوندش عطا كرده-  دشمن را از او براند، همان گونه، كه از خود مى راند.
4. و گرنه، ممكن بود كه خواست خدا بر اين قرار مى گرفت كه او را هم همانند اين يك بددل گرداند.
5. مرگ، شتابان، در طلب همگان است. نه اقامت گزيده و به جهاد روى ننهاده از چنگالش رسته،
6. نه آنكه از او مى گريزد، عاجزش يافته.
7. گراميترين مرگ ها، مرگ در كارزار است.
8. سوگند به كسى كه جان پسر ابو طالب در دست اوست، كه تحمل هزار ضربت شمشير بر من آسانتر است از مردن در بستر [كه در غير طاعت خدا باشد.]