خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > سبب هلاكت آدمی ( خطبه شماره 87 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(87) (و من خطبة له ( عليه السلام )
- أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ اللَّهَ لَمْ يَقْصِمْ جَبَّارِي دَهْرٍ قَطُّ
- إِلَّا بَعْدَ تَمْهِيلٍ وَ رَخَاءٍ
- وَ لَمْ يَجْبُرْ عَظْمَ أَحَدٍ مِنَ الْأُمَمِ إِلَّا بَعْدَ أَزْلٍ وَ بَلَاءٍ
- وَ فِي دُونِ مَا اسْتَقْبَلْتُمْ مِنْ عَتْبٍ
- وَ مَا اسْتَدْبَرْتُمْ مِنْ خَطْبٍ مُعْتَبَرٌ
- وَ مَا كُلُّ ذِي قَلْبٍ بِلَبِيبٍ
- وَ لَا كُلُّ ذِي سَمْعٍ بِسَمِيعٍ
- وَ لَا كُلُّ ذِي نَاظِرٍ بِبَصِيرٍ
- فَيَا عَجَباً
- وَ مَا لِيَ لَا أَعْجَبُ مِنْ خَطَاءِ هَذِهِ الْفِرَقِ عَلَى اخْتِلَافِ حُجَجِهَا فِي دِينِهَا
- لَا يَقْتَصُّونَ أَثَرَ نَبِيٍّ
- وَ لَا يَقْتَدُونَ بِعَمَلِ وَصِيٍّ
- وَ لَا يُؤْمِنُونَ بِغَيْبٍ
- وَ لَا يَعِفُّونَ عَنْ عَيْبٍ
- يَعْمَلُونَ فِي الشُّبُهَاتِ
- وَ يَسِيرُونَ فِي الشَّهَوَاتِ
- الْمَعْرُوفُ فِيهِمْ مَا عَرَفُوا
- وَ الْمُنْكَرُ عِنْدَهُمْ مَا أَنْكَرُوا
- مَفْزَعُهُمْ فِي الْمُعْضِلَاتِ إِلَى أَنْفُسِهِمْ
- وَ تَعْوِيلُهُمْ فِي الْمُبْهَمَاتِ عَلَى آرَائِهِمْ
- كَأَنَّ كُلَّ امْرِئٍ مِنْهُمْ إِمَامُ نَفْسِهِ
- قَدْ أَخَذَ مِنْهَا فِيمَا يَرَى بِعُرًى ثِقَاتٍ
- وَ أَسْبَابٍ مُحْكَمَاتٍ
متن فارسی
خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام)
- اما بعد. خداوند سبحان، جباران روزگار را در هم نشكست،
- مگر آن گاه كه مهلتشان داد كه روزگارى در آسايش و شادخوارى بگذرانند.
- و استخوان شكسته هيچ ملتى را نبست مگر بعد از بلاها و سختيهايى كه به آنها رسيد.
- در آن دشواريها كه به آنها روى نهاده ايد
- و آن رنجها و بلاها كه از آنها پشت گردانيده ايد شما را پند و عبرت است.
- نه هر كه دلى در سينه دارد خردمند است
- و نه هر كه گوشى براى شنيدن دارد شنوا است
- و نه هر كه چشمى براى ديدن دارد بيناست.
- در شگفتم،
- و چرا در شگفت نباشم از خطاهاى اين فرقه هاى گوناگون كه هر يك را هم در دين خود حجّت و دليلى ديگر است.
- از هيچ پيامبرى پيروى نمى كنند
- و به هيچ وصى پيامبرى اقتدا نمى نمايند
- و به غيب ايمان ندارند
- و از عيب نمى پرهيزند.
- اعمالشان شبهت آميز است
- و در طريق اميال و هواهاى نفسانى خود گام مى زنند.
- هر چه را كه خود پسندند نيكش دارند
- و هر چه را كه ناخوش دارند منكر شمارند.
- در مشكلات به افكار و انديشه هاى خود پناه مى برند
- و در مبهمات به آراى خود تكيه دارند.
- هر يك از آنها گويى كه خود پيشواى خود است
- و چنان پندارد كه خود محكم ترين دستگيره ها
- و استوارترين وسيله هاست.
قبلی بعدی
