چون سختى ها به نهايت رسد، گشايش پديد آيد، و آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ گردد آسايش فرا رسد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  اختلاس ( نامه شماره 40 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

(40) (و من كتاب له ( عليه السلام  )) (إلى بعض عماله)

  1. أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَلَغَنِي عَنْكَ أَمْرٌ إِنْ كُنْتَ فَعَلْتَهُ فَقَدْ أَسْخَطْتَ رَبَّكَ وَ عَصَيْتَ إِمَامَكَ وَ أَخْزَيْتَ أَمَانَتَكَ
  2. بَلَغَنِي أَنَّكَ جَرَّدْتَ الْأَرْضَ فَأَخَذْتَ مَا تَحْتَ قَدَمَيْكَ وَ أَكَلْتَ مَا تَحْتَ يَدَيْكَ فَارْفَعْ إِلَيَّ حِسَابَكَ وَ اعْلَمْ أَنَّ حِسَابَ اللَّهِ أَعْظَمُ مِنْ حِسَابِ النَّاسِ وَ السَّلَامُ

متن فارسی

از نامه آن حضرت (علیه السلام) به يکی از کارگزارانش

  1. از تو خبری به من رسيد. اگر چنان باشد، که خبر داده اند، پروردگارت را خشمگين ساخته ای و بر امام خود عصيان ورزيده ای و امانت را خوار و بی مقدار شمرده ای.
  2. مرا خبر داده اند، که زمين را از محصول عاری کرده ای و هر چه در زير پايت بوده، برگرفته ای و هر چه به دستت آمده، خورده ای. حساب خود را نزد من بفرست و بدان که حساب کشيدن خدا از حساب کشيدن آدميان شديدتر است.
قبلی بعدی