چون سختى ها به نهايت رسد، گشايش پديد آيد، و آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ گردد آسايش فرا رسد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  پس از کشته شدن محمد بن ابی بکر ( نامه شماره 35 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

(35) (و من كتاب له ( عليه السلام  )) إلى عبد الله ابن العباس بعد مقتل محمد ابن أبي بكر بمصر

  1. أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مِصْرَ قَدِ افْتُتِحَتْ وَ مُحَمَّدُ ابْنُ أَبِي بَكْرٍ (رَحِمَهُ اللَّهُ) قَدِ اسْتُشْهِدَ
  2. فَعِنْدَ اللَّهِ نَحْتَسِبُهُ وَلَداً نَاصِحاً وَ عَامِلًا كَادِحاً وَ سَيْفاً قَاطِعاً وَ رُكْناً دَافِعاً
  3. وَ قَدْ كُنْتُ حَثَثْتُ النَّاسَ عَلَى لِحَاقِهِ وَ أَمَرْتُهُمْ بِغِيَاثِهِ قَبْلَ الْوَقْعَةِ وَ دَعَوْتُهُمْ سِرّاً وَ جَهْراً وَ عَوْداً وَ بَدْءاً فَمِنْهُمُ الْآتِي كَارِهاً وَ مِنْهُمُ الْمُعْتَلُّ كَاذِباً وَ مِنْهُمُ الْقَاعِدُ خَاذِلًا
  4. أَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ يَجْعَلَ لِي مِنْهُمْ فَرَجاً عَاجِلًا فَوَاللَّهِ لَوْ لَا طَمَعِي عِنْدَ لِقَائِي عَدُوِّي فِي الشَّهَادَةِ وَ تَوْطِينِي نَفْسِي عَلَى الْمَنِيَّةِ لَأَحْبَبْتُ أَنْ لَا أَبْقَى مَعَ هَؤُلَاءِ يَوْماً وَاحِداً وَ لَا أَلْتَقِيَ بِهِمْ أَبَداً

متن فارسی

نامه ای از آن حضرت (علیه السلام) به عبد الله بن عباس، پس از کشته شدن محمد بن ابی بکر.

  1. اما بعد. مصر گشوده شد و محمد بن ابی بکر (رحمه الله) به شهادت رسيد.
  2. پاداش او را از خدای می طلبم. محمد، فرزندی بود نيکخواه و کارگزاری بود کوشنده و شمشيری بود برنده و رکنی استوار بود در برابر دشمن.
  3. مردم را تحريض کردم که بدو پيوندند و، بيش از آنکه حادثه در رسد، ياريش کنند. آنان را پنهان و آشکارا فراخواندم و باز فراخواندم، بعضی به اکراه آمدند و برخی بهانه های دروغ آوردند و شماری در خانه های خود نشستند و ما را فرو گذاشتند.
  4. از خدا می خواهم که بزودی از ايشان رهاييم دهد. به خدا سوگند، اگر نه اين بود که همه آرزويم به شهادت رسيدن است، به هنگام رويارويی با دشمن و اگر نه دل بر مرگ نهاده بودم، خوش نداشتم که حتی يک روز هم در ميان اينان بمانم يا در روی ايشان بنگرم.
قبلی بعدی